Szczypczyki

Szczypce zostały wykonane z blachy brązowej. Na ramionach mają otwory w kształcie dziurek od klucza. Ogólnie można je datować na młodszy okres przedrzymski (II–I wiek p.n.e.) i wiązać z ludnością kultury oksywskiej. Ludność tej kultury praktykowała wyłącznie kremację zmarłych. Groby wyposażano w broń, ozdoby oraz niekiedy narzędzia i przybory toaletowe, takie jak prezentowana pinceta. Niestety okoliczności jej znalezienia i przekazania do zbiorów muzealnych nie są dziś znane. Szczypce pokryte są tzw. sympatyczną patyną w kolorze zielonym, korzystną dla przedmiotów z miedzi i jej stopów – jest to bowiem trwała powłoka o działaniu zabezpieczającym. W Buczku odkryto w XIX wieku jedno rozległe cmentarzysko lub dwa mniejsze o długim okresie trwania od II wieku p.n.e do III wieku n.e. W jeziorze w pobliżu tej miejscowości odkryto ponadto unikatowe stanowisko ofiarne z okresu wpływów rzymskich (I–III wiek). Z dna jeziora wydobyto m.in. znaczne ilości paciorków szklanych i bursztynowych oraz innych ozdób i elementów stroju. Przypuszcza się, że przedmioty te rytualnie wrzucono do wody w trakcie obrzędów religijnych. Podobne stanowiska ofiarne w jeziorach i bagnach znane są z obszaru Skandynawii. Badania amatorskie wymienionych stanowisk archeologicznych miały miejsce m.in. w latach 1882 i 1934.

Bartłomiej Rogalski