Interwencja 12/79

Praca „Interwencja 12/79” pochodzi z cyklu, który Edward Krasiński tworzył od początku lat siedemdziesiątych do końca lat dziewięćdziesiątych XX wieku. „Interwencje” nie są obrazami w tradycyjnym tego słowa znaczeniu, a raczej konstrukcjami geometrycznymi, najczęściej w formacie 100 × 70 cm, w które „wchodzi”, bądź przez które „przepływa” niebieska linia. Prace te powstawały z myślą o prezentacji w grupie, w formie przestrzennych instalacji połączonych niebieską taśmą – bez początku, bez końca, ale zawsze niebieską, szeroką na 19 mm i naklejaną na wysokości 130 cm. Krasiński jest jednym z najważniejszych reprezentantów nurtu awangardowego w powojennej Polsce. W 1969 roku otrzymał w prezencie taśmę blue scotch, niedostępną w ówczesnej Polsce Ludowej. Najpierw eksperymentował z nią w swoim domu i najbliższym otoczeniu, po czym okleił nią dziedziniec Musée d’Art Moderne da la Ville de Paris w 1970. W tym samym roku Krasiński został zaproszony do udziału w Tokio Biennale – jednej z najważniejszych w tym czasie cyklicznych wystaw na świecie, promujących sztuki eksperymentalne. Kiedy okazało się, że jego prace nie dotrą do Tokio na wernisaż, wysłał do organizatorów telegram – powtórzone 5 tysięcy razy słowo „blue” w alfabecie Morse’a i poprosił, aby depeszę tę (zwój perforowanego papieru o długości 80 m) wystawiono jako jego dzieło. Ten spontaniczny, konceptualny gest artysty mocno wpłynął na jego twórczość. Można powiedzieć, że otworzył drzwi dla niebieskiej linii. W geście tym odnaleźć można również ducha Duchampa i jego readymades wykorzystującego w sztuce rzeczy już istniejące, wyprodukowane fabrycznie.

Marlena Chybowska-Butler