Pocztówka - Lublin. Pałac Gubernatora

Wraz z przebudową placu Litewskiego w pierwszych dekadach XIX wieku przemianie architektonicznej uległ także dawny Pałac Lubomirskich, zwany poradziwiłłowskim. Rzekomo miał być darem Barbary Radziwiłłówny dla Zygmunta Augusta. W rzeczywistości w XVI stuleciu rezydencja należała do Mikołaja Firleja, wojewody lubelskiego. Wiek później, na zlecenie Lubomirskich, szlachecki dwór został przebudowany przez Tylmana z Gameren. W okresie późniejszym pałac stał się własnością Sanguszków, a następnie Szeptyckich. W 1801 roku wszedł w posiadanie mieszczanina Beniamina Finkego, który nabył go na licytacji publicznej. Finke ofiarował gmach na własność rządowi. Wkrótce przeznaczono go na magazyn słomy.

W latach 20. XIX wieku zniszczony budynek postanowiono przeznaczyć na siedzibę lubelskiego gubernatora. Nawiązując do barokowych założeń, architekci Józef Stompf i Jakub Hempel zadbali o reprezentacyjny dziedziniec frontowy. Po wielu przebudowach pałac nadal wyglądał okazale i stał się siedzibą ważnych instytucji. Przed frontem powstały z czasem ogrodzone zieleńce. Budynek otrzymał arkadowy portyk, nad którym wzniesiono oszkloną werandę. Widok taki uwieczniano na barwnych pocztówkach, stanowiących wizytówkę miasta. W okresie międzywojennym w dawnym Pałacu Lubomirskich mieściło się Dowództwo Okręgu II Korpusu Wojska Polskiego. Po wojnie działał w tym miejscu Wydział Prawa, a następnie Wydział Politologii UMCS. Obecnie budynek stanowi własność Muzeum Narodowego w Lublinie.