Trzy boginie

Boginie z greckiej mitologii możemy rozpoznać po ich atrybutach. Wojownicza Atena to bogini mądrości, sprawiedliwej wojny, patronka miasta Ateny. Hera – żona Zeusa – podróżowała po nieboskłonie rydwanem zaprzęgniętym w pawie. Była patronką małżeństwa i rodziny, ale sama nieustannie cierpiała z powodu niewierności małżonka. Pośrodku Afrodyta – bogini piękna, miłości i kwiatów – trzyma w dłoni złote jabłko, które jest kluczem do odczytania treści obrazu. Te boginie spotkały się na weselu boginki morskiej Tetydy i księcia tesalskiego Peleusa. Zaproszono na nie wszystkich mieszkańców Olimpu z wyjątkiem Erydy – bogini niezgody. Ta jednak przybyła i rzuciła między gości złote jabłko z napisem: „Dla najpiękniejszej”. Hera, Atena i Afrodyta rzuciły się, aby pochwycić owoc. Dla ratowania sytuacji Zeus postanowił, że to młody trojański pasterz Parys rozsądzi, której należy się jabłko. Hera obiecała Parysowi, że jeśli wybierze ją, zostanie wielkim władcą, najbogatszym z ludzi. Atena miała go uczynić najmądrzejszym z ludzi i zawsze zwycięskim wojownikiem. Afrodyta natomiast ofiarowała mu miłość Heleny, najpiękniejszej kobiety na ziemi – słowem obiecała mu cudzą żonę, bo ta była żoną Menelaosa, króla Sparty... Parys – stosowanie do swojego wieku i właściwych mu priorytetów – wybrał Afrodytę, a Hera i Atena znienawidziły go i jego ojczyznę, co doprowadziło do wojny trojańskiej.

Obraz powstał w warsztacie Simona Vouet (1590–1649), francuskiego malarza okresu baroku. Pochodził z artystycznej rodziny i od dziecka świetnie się zapowiadał – mając zaledwie czternaście lat, został wezwany do Londynu, aby namalować portret królowej. Spędził piętnaście lat w Italii, gdzie doskonalił swą sztukę, a po powrocie do Francji został pierwszym malarzem króla Ludwika XIII.

Barbara Czajkowska