Talar Rzeszy

Oettingen było początkowo niewielkim hrabstwem w południowych Niemczech, lecz jego władcy konsekwentnie powiększali swoje posiadłości. W 1522 roku doszło do podziału hrabstwa i rodu na dwie linie: protestancką Oettingen-Oettingen oraz katolicką Oettingen-Wallerstein. Graf Ludwig Eberhard (1577–1634), którego imię widnieje na prezentowanym talarze wywodził się z linii protestanckiej. Nie był on formalnie władcą hrabstwa, lecz ojcem-regentem panującego w latach 1622–1659 Joachima Ernesta (1612–1659). Wybił on niewątpliwie najładniejsze talary Oettingen, do których należy niniejsza moneta. Wspaniale prezentuje się ukazany z licznymi detalami dwugłowy orzeł cesarski, stylistyką nawiązujący do orłów z monet szesnastowiecznych. Medalier włożył również wiele trudu w oddanie szczegółów herbu rodowego hrabiów Oettingen, zwłaszcza fantazyjnie wygiętych labrów, a także innych elementów stempli, jak niestandardowe obwódki awersu i rewersu czy klasyczny krój czcionki napisów. Uwaga obserwatora skupia się jednak na wyeksponowanym klejnocie hełmu, przedstawiającym pierś i głowę psa myśliwskiego. Biorąc pod uwagę krój uszu i ich proporcje, na hełm trafił wizerunek psa gończego lub posokowca. Psy tych ras znane są z inteligencji, wierności, siły, pewności siebie, spokojnego temperamentu, ale też ze skłonności do agresji podczas zagrożenia. Pies ten reprezentuje wszystkie cechy, jakimi powinien odznaczać się rycerz. Te piękne talary bito w latach 1623¬–1625. Hrabstwo Oettingen nie pozostawiło zbyt wielu pomników mennictwa talarowego, a emisje tamtejszych władców miały wyłącznie charakter pamiątkowy. W 1694 roku przedstawiciel bocznej linii hrabiów, Wolfgang IV Oettingen-Wallerstein (1629–1708), który być może zetknął się z talarem Ludwika Eberharda, polecił wybić w Augsbugu bardzo podobną monetę.

Mieszko Pawłowski