Głowa mężczyzny

Rysunek Giambattisty Tiepola ukazuje z prawego profilu ciemnowłosego mężczyznę o pełnej twarzy, włosach zaczesanych do tyłu i krótkim zaroście, marszczącego brwi. Z wyraźnym niepokojem spogląda na rozgrywające się przed nim wydarzenie. Mężczyzna ma na sobie grubą wierzchnią odzież z prostokątnym kołnierzem. Maria Mrozińska, polska badaczka twórczości Tiepolów ustaliła, że ten szkic jest rysunkiem do postaci wielmoży, stojącego jako druga osoba po lewej stronie fresku Zaślubiny cesarza Fryderyka I Barbarossy z Beatrycze Burgundzką wymalowanego w 1751 roku w Sali Cesarskiej (Kaisersaal) w rezydencji biskupiej w Würzburgu. Rysunek wykonany był czarną i białą kredką na niebieskim papierze weneckim.

Fryderyk I Barbarossa (Rudobrody) z dynastii Hohenstaufów był cesarzem Świętego Cesarstwa Narodu Niemieckiego, koronowanym w 1155 roku. W latach 1156–1190 był też władcą Wolnego Hrabstwa Burgundii (Franche Comté) dzięki małżeństwu z Beatrycze I Burgundzką. Zasłynął między innymi jako inicjator trzeciej krucjaty (w 1189 roku) przeciwko islamskiemu władcy Saladynowi, który zajął Jerozolimę. Podczas tej wyprawy Fryderyk Barbarossa utonął w rzece Salef.

Beatrycze I Burgundzka po ojcu odziedziczyła tytuł hrabiny palatynki Burgundii. W 1156 roku w Würzburgu poślubiła Fryderyka I Barbarossę i została koronowana na królową niemiecką, a w 1167 roku w Rzymie na cesarzową Świętego Cesarstwa Narodu Niemieckiego. Beatrycze dbała o rozwój kultury dworskiej, szczególnie takich jej dziedzin jak literatura oraz kultura rycerska.

Ewa Gwiazdowska