Follis Konstantyna I

Follis Konstantyna I (Gaius Flavius Valerius Constantinus, żył w latach 272–337, lata panowania 306–337) została wybita dla jego syna Konstantyna II w latach 325–326. Follis jest dobrze zachowany, choć napisy są częściowo nieczytelne. Na awersie widnieje portret Konstantyna II w wieku dziecięcym (gdy bito monetę miał 9–10 lat), z lewego profilu, w wieńcu laurowym i pancerzu na ramionach. Wokół znajduje się napis CONSTANTINVS IVN NOB C. Na rewersie widnieje przedstawienie bramy obozu wojskowego z dwiema wieżyczkami oraz gwiazdą pomiędzy nimi. Wokół widnieje napis PROVIDEN TIAE CAESS. Na dole znajduje się nieczytelny stempel mennicy, zapewne S M C, skrót oznaczający ówczesne Kyikos w okolicach obecnego Erdeku w Turcji. Moneta należy do skarbu follisów znalezionego przypadkowo przed rokiem 1920. Depozyt liczył pierwotnie około 250 egzemplarzy follisów Konstantyna I, do dziś zachowało się 50 okazów. Najstarsza moneta pochodzi z lat 313–315, najmłodsza natomiast z lat 328–329. Zostały wybite głównie w Trewirze, Arles i Lugdunum. Follisy były monetami z brązu wprowadzonymi przez Dioklecjana w 294 roku Ich nazwa jest tradycyjna i oznacza dosłownie „mieszek” (łac. follis). Monety o niskiej wartości trzymano w zapieczętowanych sakiewkach o ustalonej wadze i nimi dokonywano transakcji. Follisy bito także w Bizancjum oraz w krajach arabskich.

Bartłomiej Rogalski