Solniczka

Solniczka wisząca, z kolekcji muzealnej, wykonana z blachy miedzianej, z końca XVIII wieku. Korpus – pojemnik o kształcie cylindrycznym, zamknięty u góry wieczkiem na zawiasie. U dołu korpus poprzez uskok przechodzi w okrągłą podstawę. Na tylnej ściance korpusu zawieszenie w formie palmety, z otworem do powieszenia na ścianie. Korpus ozdobiony rytym ornamentem wolutowo – okuciowo – roślinnym. Wewnątrz korpusu ślady po bieleniu czyli po cynowaniu. Bielenie – cynowanie było konieczne z uwagi na szkodliwe (trujące) właściwości czystej miedzi. Solniczka eksponowana jest na Korytarzu Wschodnim II piętra zamku, gdzie zgromadzone są wyroby z miedzi.

Przemysław Kucia