Szczypce odlewnicze

Szczypce żelazne odkryte podczas badań wykopaliskowych w 1958 roku w Kamieniu Pomorskim na wczesnośredniowiecznej osadzie podgrodowej.

Szczypce składają się z dwóch długich, ruchomych ramion połączonych nitem i zakończonych szczękami umożliwiającymi chwytanie. Pierwotnie osadzone były w drewnianych oprawkach-rękojeściach gwarantujących pewniejszy uchwyt i chroniących przed poparzeniem. Służyły do podnoszenia rozgrzanych tygielków z ciekłym metalem wlewanym następnie do przygotowanych wcześniej form. Obecność szczypiec w nawarstwieniach kulturowych jest świadectwem lokalnego odlewnictwa metali kolorowych i wytwarzania drobnych przedmiotów ze stopów, najpewniej ozdób. Wczesnośredniowieczne pracownie odlewnicze wyposażone były ponadto w gliniane tygielki i gliniane lub kamienne formy odlewnicze, do których wlewano płynny metal. Niezbędne było palenisko, nad którym w tygielkach metal był rozgrzewany.

Szczypce wykuto z płaskiego pręta o przekroju 0,2 × 0,6 cm. Długość całkowita wynosi 30,5 cm, w tym 26 cm to uchwyt, 4,5 cm to część pracująca.

Sławomir Słowiński