Grupa figuralna - alegoria ognia

Johann Joachim Kändler przyszedł na świat w 1706 roku w małej saksońskiej wiosce Fischbach jako syn pastora. Otrzymał wykształcenie klasyczne, któremu zawdzięczał doskonałą znajomość mitologii greckiej i rzymskiej. Ta wiedza, wyjątkowy zmysł obserwacji natury i wrodzony talent plastyczny stały się podstawą jego późniejszej kariery. W wieku siedemnastu lat wstąpił do pracowni słynnego drezdeńskiego rzeźbiarza Johanna Benjamina Thomae, gdzie szybko zwrócił na siebie uwagę. Osiem lat później, pomimo młodego wieku, został powołany przez Augusta II Mocnego na rzeźbiarza dworskiego i zatrudniony jako modelarz w królewskiej manufakturze porcelany Meissen (Miśnia). Tam wykazał się nie tylko talentem artystycznym, ale i zdolnościami organizacyjnymi, które spożytkował w ciągu czterdziestu lat pracy. Zdołał prowadzić wytwórnię przez niespokojny czas wojen austro-pruskich i utrzymywał produkcję wbrew wszelkim przeciwnościom losu. Zmarł w Miśni w 1775 roku.

Wraz z jego przybyciem nastąpił w Miśni znakomity rozwój plastyki figuralnej. Kändler tworzył naczynia dekorowane rzeźbiarsko – jak w słynnym serwisie łabędzim – pojedyncze postacie i całe grupy figuralne. Jedną z nich jest grupa z nagą kobietą przy ogniu i puttem zapalającym pochodnię. Należy do zespołu figurek z alegoriami czterech żywiołów: Wody, Ognia, Ziemi i Powietrza, który Kändler opracował w 1747 roku. Każdy model wychodzący z pracowni był numerowany – ten ma numer 836 – co daje pogląd na rozmiary produkcji. Figurki zyskały wielką popularność i cieszyły się rosnącym popytem, dlatego powracano po latach do tych samych wzorów, wprowadzając czasem zmiany (prawa autorskie w obecnym rozumieniu nie były jeszcze znane). Nasza została wykonana w czasach, kiedy wytwórnią kierował Camillo Marcolini (1774–1814). W modelu Kändlera podstawa jest niska, nieregularna, z trawą i kwiatkami, a figurki wielobarwnie malowane. Późniejsza wersja zgodnie z duchem epoki jest śnieżnobiała na podstawie w formie owalnego cokołu z dekoracyjnym fryzem dookoła.

Barbara Czajkowska