Postać kobiety

Figurka przedstawia kobietę z naczyniem na głowie. U Dogonów, podobnie jak u wielu ludów afrykańskich, istnieje ściśle przestrzegany podział pracy ze względu na płeć. Zgodnie z zasadami garncarstwo jest domeną kobiet – żon kowali. Zajęcie to jest ich dodatkową pracą wykonywaną w ramach codziennych zająć, bowiem garncarka, podobnie jak każda kobieta dogońska, jest przede wszystkim gospodynią domową dbającą o rodzinę, dzieci i gospodarstwo. Produkcja naczyń, choć spełniająca ważną rolę i dostarczająca dodatkowych źródeł dochodów jest tylko jednym z wielu zajęć żony kowala.

Garncarstwo jest uzależnione od pogody. Największą aktywność garncarek obserwuje się w porze suchej, od października do maja, wtedy bowiem panują najlepsze warunki umożliwiające przeschnięcie wymodelowanych garnków przed wypałem. Garncarki dogońskie produkują swe naczynia z miejscowej gliny pochodzenia aluwialnego. W Afryce Zachodniej nie używa się koła garncarskiego, glinę modeluje się wyłącznie rękoma. Dogońskie wytwórczynie w celu uzyskania naczyń o idealnie kulistych kształtach posługują się dość rzadką techniką polegającą na uderzaniu w masę glinianą okrągłym kamieniem. Podstawowymi narzędziami są lekko wklęsła nieckowata płyta kamienna, pleciona mata (piri) oraz zespół otoczaków pełniących funkcję ubijaków.

Wykonywanie naczyń glinianych jest wśród Dogonów umiejętnością bardzo cenioną, przypomina bowiem tworzenie ziemi i formowanie pierwszej pary ludzi przez boga Ammę, które miało miejsce w czasach mitycznych.

Ewa Prądzyńska