Zygmunt-Srul Warszawer, ostatni rzeźnik rytualny, podczas sobotniej modlitwy

Zdjęcie przedstawia popiersie starszego mężczyzny, Zygmunta-Srula Warszawera. Mężczyzna podpiera głowę ręką. Jego głowa i ramiona są okryte tałesem, a twarz okala atara przyszyta do górnej części tałesu. Spod tałesu wystaje fragment białego kołnierzyka oraz jasnego swetra. Na ramionach widoczne ciemne okrycie wierzchnie (marynarka?). | Zdjęcie zostało wykonane podczas modlitwy w warszawskiej synagodze im. Małżonków Nożyków. Zygmunt-Srul Warszawer prowadził w Warszawie koszerny sklep mięsny. Pełnił funkcję szocheta (hebr.; jid. szojchet) – zajmował się rytualnym ubojem zwierząt – szchitą (hebr. שחיטה). | Zgodnie z tradycją żydowską rytualny ubój zwierząt i ptaków polega na błyskawicznym podcięciu gardła i wykrwawieniu się zwierzęcia. Brak krwi to jedna z podstawowych zasad, bez której mięso nie spełnia wymogów koszerności. Rytualnego uboju dokonuje rzezak (szochet/szojchet) – dorosły Żyd płci męskiej, zatwierdzony na to stanowisko przez władze rabinackie. Ostrze noża, którym dokonywany jest ubój, musi być idealnie gładkie. Każde wyszczerbienie może unieważnić rytuał. Przed przecięciem gardła szochet zawsze odmawia błogosławieństwo. Bada także organy wewnętrzne, by sprawdzić, czy nie ma żadnych oznak chorobowych lub uszkodzeń. | Aby nowy rzezak został dopuszczony do sprawowania funkcji, musi spełnić wiele warunków. Najważniejsze kryterium stanowi jego religijność. Winien być członkiem wspólnoty znanym z pobożności i wiedzy talmudycznej, drobiazgowo przestrzegającym prawa religijnego (stąd wykluczenie karaimów i innowierców). Dodatkowo każdy młody szochet ma się nienagannie prowadzić i nie nadużywać alkoholu. Kolejne kryteria to zdrowie i sprawność manualna, które miały zapewnić zwierzęciu możliwie szybką śmierć. Zgodnie ze zwyczajem, szochet musi mieć co najmniej 18 lat. | Marta Frączkiewicz