Szkatułka

W Wielkiej Brytanii w epoce wiktoriańskiej powstał niejednorodny styl stworzony przez bogacących się przedstawicieli klasy średniej. Ludzie ci znajdowali coraz więcej okazji do cieszenia się życiem codziennym.

Łatwy dostęp do wszelkiego typu materiałów, również egzotycznych, oraz nowych technologii sprawił, że budowane wówczas domy do dziś budzą zainteresowanie, fascynując przepychem i fantazją; podobnie wnętrza wiktoriańskie, łączące gotyk z neoklasycyzmem, renesans ze sztuką chińską czy japońską. Posługiwano się zdecydowanymi kolorami, bogactwem ornamentyki. Liczne bibeloty, wypełniające specjalnie dla nich wykonane szafy-witryny, dopełniały wrażenia przepychu. Ten natłok i dekoracyjność ówczesnych rozwiązań – absurdalnych zestawień – często jest postrzegany jako brak gustu brytyjskiej klasy średniej, która na wszelkie sposoby wykorzystała dostępność przedmiotów użytkowych i dekoracyjnych. Wyroby ceramiczne znajdowały nabywców we wszystkich regionach i grupach społecznych. Szczególnie lubiane były biało-niebieskie kamionki jaspisowe Wedgwooda. Trafiały w gust arystokracji, wypełniając wnętrza rezydencji możnych. Dzięki uprzemysłowieniu produkcji i niskim cenom kolorowa ceramika mogła zagościć też w domach mieszczańskich.

Niewielka jaspisowa szkatułka o skromnej formie, powstała w wytwórni Wedgwooda, została wykonana z kamionki powierzchniowo barwionej na niebiesko, a dekorowana nakładanym białym motywem figuralnym. Bibelot, modny w 2. połowie XIX wieku, mógł mieć także przeznaczenie użytkowe. Niewielkie otwory w wieczku mogą świadczyć o tym, iż w puzderku przechowywano kosmetyki. Niezwykła jest scena rodzajowa ukazana na pokrywce. To przedstawienie rodziny chłopskiej przy posiłku, a motywy roślinne, umieszczone wokół, nawiązują do rodzimej flory angielskiej.

Dekoracja odbiega w formie i treści od standardowych antykizujących przedstawień wykonywanych na wyrobach Wedgwooda. Całość stanowi zatem rozwiązanie oryginalne.

Magdalena Norkowska