Potocka Antonina z Mokronowskich (zm. 1845) - portret

Kompozycja malarska ujęta w formacie owalnym przedstawia popiersie wprost młodej kobiety, ubranej w ciemną suknię, z wysoko upiętymi ciemnymi falowanymi włosami, rozdzielonymi nad czołem. Na głowie portretowanej spoczywa ciemny toczek, z którego spływa przezroczysty woal, obrębiony koronką, szczelnie zasłaniający szyję i opadający na ramiona. Misterne upięcie włosów zdobi dodatkowo sznur pereł. Tło ciemne, gładkie.

Hrabina Antonina Potocka z domu Mokronowska (Mokronoska) (1804-1845), córka generała Stanisława Mokronowskiego (1761-1821) i Marii Sanguszko-Kowelskiej (1770-1827), była żoną (od 1824) Hermana Potockiego (1801-1866), a babką Ksawerego Branickiego (1864-1926), właściciela Wilanowa.

W roku powstania dzieła (1875) Wincenty Leopold Śleńdziński (1837-1909) został deportowany do Charkowa za przypadkowe przejście granicy austro-węgierskiej z Rosją podczas wycieczki górskiej. Portret Antoniny z Mokronowskich Potockiej namalował, według napisu na odwrociu dzieła, w Krakowie, dokąd musiał udać się na czasowy pobyt. Powrócił do Wilna w 1883 r., gdzie mieszkał do końca życia. W 1888 r. poślubił Annę Bolcewiczównę (1845-1923), której był trzecim małżonkiem (primo voto de Rotte, secundo voto Czechowiczowa). Z małżeństwa z Anną z Bolcewiczów miał dwoje dzieci: córkę Johannę i syna Ludomira (1889-1980), również malarza, czynnego w okresie dwudziestolecia międzywojennego.

Ciekawe, że na odwrociu obrazu znajduje się jeszcze jeden napis czarną farbą: „R. 1831 w Białołówce. Generała Stanisława Mokronowskiego córka Antonina Potocka”, odnoszący się do wsi położonej w dawnym województwie kijowskim. W Białołówce do 1830 r. mieszkał hrabia Herman Potocki.

Antonina z Mokronowskich (Mokronoskich) Potocka (1804-1845); generał Stanisław Mokronowski (Mokronoski) (1761-1821); Wincenty Leopold Śleńdziński (Sleńdziński, Slendziński) (1837-1909); Białołówka; Ordynacja Roska; Herman Potocki (1801-1866); historyczna kolekcja wilanowska.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek