Paciorek srebrny

Paciorek srebrny, element skarbu odkrytego w 1900 roku podczas karczowania drzew w przydrożnym lesie pomiędzy miejscowościami Laska i Dramino, pow. kamieński. Skarb datowany jest na okres po 950 roku.

Paciorek ze srebrnej blaszki składa się z dwóch symetrycznych segmentów. Jego powierzchnia jest zdobiona tzw. filigranem. Filigran jest techniką złotniczą polegającą na ozdabianiu powierzchni przedmiotu cieniutkimi drucikami – gładkimi lub skręcanymi wokół własnej osi, czyli tordowanymi, a także wąskimi tasiemkami uzyskanymi poprzez rozklepanie drutu. Bardzo często filigran współwystępuje z drobnymi granulkami metalu. Techniką filigranu i granulacji ozdabiano zawieszki różnych typów, paciorki i zausznice.

Paciorki metalowe rzadko stanowiły samodzielną ozdobę. Najczęściej były elementami kolii złożonych z kilku lub kilkunastu paciorków, także z innych surowców, na przykład szklanych oraz z zawieszkami różnych typów. Paciorki wykonywane z pełnych blaszek oraz ażurowe, wykonywane z drucików, były też elementami zausznic. Oprócz paciorków dwusegmentowych wyróżnić można dwustożkowate, podłużne, tzw. malinowe, rurkowate, w kształcie kolby kukurydzy i okrągłe.

Ewa Górkiewicz-Bucka