Medalion z portretem Stanisława Augusta Poniatowskiego, króla Polski

Owalny medalion z reliefowym przedstawieniem głowy króla w prawym profilu i wieńcu dębowym na głowie. Portretowany ukazany jest w młodym wieku, w manierze antykizującej. Głowę króla okalają gęste pukle włosów, spadające lokami (cadenettes) na boki i upięte z tyłu kokardą.

Rewers z odciśniętym wątkiem tkaniny i zaciekami szkliwa oraz marką zakładu i imieniem portretowanego.

Wizerunek wykonany według anonimowego, niemieckiego miedziorytu z medalionem portretowym króla Stanisława Augusta na kanelowanej kolumnie, datowanym po 1777 roku, który dawniej znajdował się w zbiorach rodziny Krasińskich (BN, Ikonografia, inw. G.529). Rycina ta odwzorowywała medal nagrodowy "Merentibus", autorstwa Jana Filipa Holzhaeussera, który został wybity w 1766 roku.

Medaliony z portretem ostatniego króla Polski znajdują się m.in. w Muzeum Wedgwooda w Barlston, czy w Manchester City Gallery. W polskich zbiorach, oprócz malborskiego egzemplarza, podobne zabytki znajdują się w Muzeum Pałacu w Łazienkach w Warszawie oraz Muzeum Narodowym w Krakowie (inw. MNK-IV-3454). Te egzemplarze, datowane na 1790 rok, hipotetycznie inspirowane medalem J. F. Holzhaeussera, różnią się od medalionu malborskiego tym, że władca ukazany jest na nich w średnim a nie młodzieńczym wieku i bez wieńca laurowego na głowie. Zatem można stwierdzić, że malborski zabytek jest wyjątkowy pośród podobnych wizerunków króla wykonanych przez Wedgwooda.

dr Barbara Pospieszna