![mns/rys/615 rysunek; Głowa krzyczącego mężczyzny - ujęcie z przodu; Rysunek w układzie pionowym na karcie białego, prostokątnego papieru. Głowa młodego mężczyzny została ukazana na wprost z grymasem krzyku na twarzy. Płaska, płócienna czapka opadająca młodzieńcowi na bok przykrywa krótkie włosy. Kołnierz ubioru podniesiony, Po lewej przesłania policzek kawałek innej materii. Otwarte szeroko usta odsłaniają zęby i podkolorowany na czerwono język. Czerwienią podrysowane są także zmarszczki wokół przymrużonych oczu oraz lancetowata plamka na prawym policzku. W prawej części karty kompozycję ucina pionowa kreska.](/brepo/panel_repo/2022/04/07/uabfmi/contain-360-1000-max-mns-rys-615-dscf0159-ppp.jpg)
Głowa krzyczącego mężczyzny
głowa męska
około 1743
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Jest częścią kolekcji: Rysunki Giambattisty, Giandomenica i Lorenza Tiepolo
Wykonany przez Giambattistę Tiepolo rysunek głowy, a właściwie twarzy męskiej o cechach murzyńskich, ujęty został z profilu w lewo, po prawej stronie jest „ucięty” brzegiem kompozycji. Mężczyzna o wyrazistych oczach, krótkim siodłowatym nosie oraz krótkim, gęstym zaroście pojawia się na kilku kompozycjach malowanych przez Giambattistę. Patrzy on w lewo lub prawo. Tę twarz artysta przedstawił między innymi na malowidle Rodzina Dariusza przed Aleksandrem wykonanym w 1744 roku w Villi Cordellina w Montecchio Maggiore. Zdaniem Marii Mrozińskiej, polskiej badaczki dzieł Tiepolów, omawiany rysunek związany jest z pracą nad obrazem Męczeństwo św. Jana, Biskupa Bergamo malowanym w latach 1743–1745 do katedry w Bergamo. Przemawia za takim przypuszczeniem kilka cech rysunku, przede wszystkim zwrot głowy w lewo, sposób opracowania zarostu, przecięcie wizerunku głowy ramą kompozycji, choć na obrazie przebiega ono w połowie lewej brwi. Zastosowanie typowej dla Giambattisty techniki rozcierania pigmentu kredki na wilgotnym papierze, która umożliwia subtelne oddanie rysów i psychiki mężczyzny, potwierdza przekonanie Mrozińskiej o autorstwie Giambattisty.
Rysunek został wykonany czarną i brunatną kredką na cienkim, białym papierze ze znakiem wodnym – dwoma skrzyżowanymi kluczami.
Rysunek należy do zespołu 36 prac rodziny Tiepolo, największego polskiego zbioru rysunków tej wybitnej i sławnej osiemnastowiecznej weneckiej rodziny artystycznej. Skomplikowane losy dzieł ustalił Georg Knox, angielski badacz twórczości Tiepolów. Przed 1907 rokiem, w okresie tworzenia się szczecińskiego Muzeum Miejskiego, trafiły do zbiorów Gabinetu Rycin. W rezultacie drugiej wojny światowej rysunki wywieziono do Związku Radzieckiego. W ramach rewindykacji w 1956 roku wróciły do Polski, początkowo jako depozyt znalazły się w Muzeum Narodowym w Warszawie, a następnie w dwu partiach, w latach 1973 i 1984 powróciły do Szczecina i trafiły do Gabinetu Grafiki Muzeum Narodowego.
Ewa Gwiazdowska
Autor / wytwórca
Wymiary
cały obiekt: wysokość: 209 mm, szerokość: 103 mm
Rodzaj obiektu
rysunek
Technika
miejscami rozcierana, brunatna kredka, czarna kredka
Tworzywo / materiał
papier czerpany z filigranem, cienki
Pochodzenie / sposób pozyskania
pozyskanie własne
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Narodowe w Szczecinie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
około 1743
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1743 — 1745
Muzeum Narodowe w Szczecinie
1743 — 1745
Muzeum Narodowe w Szczecinie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna