Wazonik

Czworoboczny wazon o profilowanych ściankach, owalnym, spłaszczonym brzuścu oraz na kielichowatej stopie z kielichowatą szyją. Powierzchnię naczynia pokryto kobaltową emalią, zdobioną wyzłoconym motywem powtarzającej się swastyki. Na wszystkich częściach wazonika – stopie, brzuścu i szyi – znajdują się po cztery rezerwy, czyli pola wyodrębnione krawędzią, wypełnione dekoracją. Wszystkie rezerwy wypełniają motywy zaczerpnięte z buddyzmu. Dekoracje oddzielające poszczególne części wazonu– liście bananowca i motywy główki berła ruyi – zdobią i podkreślają kształt naczynia. Do obiektu przynależy drewniana, rzeźbiona podstawa. Wazonik tworzy parę z analogicznym obiektem o numerze Wil.243.

Pośród chińskiej emalii wyróżnia się trzy główne rodzaje: komórkową (cloisonné), żłobkową (champlevé) i malowaną. Emalie malowane w przeważającej mierze powstawały w Kantonie w prowincji Guangdong z przeznaczeniem na eksport. Ten typ emalii wykształcił się najpóźniej – w okresie panowania Kangxi (1662-1722) - najprawdopodobniej dzięki poznaniu techniki francuskiej malowanej emalii z Limoges. Emalie malowane powstawały poprzez pokrycie metalowej powierzchni, najczęściej miedzianej, cienką warstwą białej, nieprzeświecającej malatury i wypalenie jej. Na tak przygotowane tło nakładano pędzlem właściwą kolorową dekorację i naczynie powtórnie wypalano.

W kolekcji wilanowskiej zachował się zbiór różnorodnych przedmiotów z emalii kantońskiej. Trafiały do pałacu najpewniej w na przestrzeni XIX w. kupowane przez kolejnych właścicieli, ale również jako dar – o czym dowiadujemy się z zachowanych dokumentów archiwalnych. Niektóre przedmioty zdobiły dawne Pokoje Chińskie zaaranżowane przez Stanisława Kostkę Potockiego, których wyposażenie było uzupełniane przez kolejnych spadkobierców.