Kafel piecowy z motywem pąka akantu

Płytka kafla piecowego, wypełniającego, o kadrze kwadratowym. Rama kafla o profilu listwowo-wklęsłym. Dekoracja środkowej płyciny opracowana w wysokim reliefie. Jej głównym tematem jest pąk akantu, czyli ostu, stosowany w zdobnictwie od starożytności, który tu ułożono po przekątnej. Po obu stronach pąka esowato wywinięte suche liście, na których rytmicznie zaznaczono unerwienie w postaci ostro ciętych rowków. Przełam jasnoceglasty o drobnoziarnistej granulacji. Z tyłu płytki ślady odcisków tkaniny o splocie płóciennym i ścianek komory grzewczej. Szkliwo zielone na angobie.

Płytka kafla zachowała się fragmentarycznie. Jej dekorację zrekonstruowano w Pracowni Konserwacji Ceramiki w Muzeum Zamkowym w Malborku, posiłkując się rycinami Israela van Meckenema (Trzy kwiaty, miedzioryt, 1466, zbiory Herzog Anton Ulrich-Museum w Brunszwiku) i Mistrza E.S. (Cztery kwiaty, miedzioryt, ok. 1460, także Herzog Anton Ulrich-Museum w Brunszwiku). Tymi rycinami posługiwał się garncarz, który wykonał wielobarwne kafle do pieca z 1504 roku ogrzewającego Złotą Komnatę w Festung Hohensalzburg w Salzburgu (Austria).

dr Barbara Pospieszna