Imbryk z pokrywką

Miedziany imbryk o kulistym kształcie na stopce, z wysklepioną pokrywką, z niezachowaną gałką, oraz z esowatym dziobkiem i z plecionym, ruchomym uchwytem. Na tle efektownego krajobrazu chińskiego przedstawiono dwie scenki figuralne zdobiące brzusiec naczynia. W górnej części przedstawienie zamyka potrójny pierścień obiegający naczynie i powyżej gęsty kobaltwy ornament floralny z dwiema rezerwami, czyli wyodrębnionymi polami, wypełnionymi dekoracją. W dolnej części imbryka, poniżej scenek, powtarza się ornament floralny, w tym przypadku w kolorze ciemnego różu. Powierzchnię pokrywki zdobi rozeta.

Pośród chińskiej emalii wyróżnia się trzy główne rodzaje: komórkową (cloisonné), żłobkową (champlevé) i malowaną. Emalie malowane w przeważającej mierze powstawały w Kantonie w prowincji Guangdong z przeznaczeniem na eksport. Ten typ emalii wykształcił się najpóźniej – w okresie panowania Kangxi (1662-1722) - najprawdopodobniej dzięki poznaniu techniki francuskiej malowanej emalii z Limoges. Emalie malowane powstawały poprzez pokrycie metalowej powierzchni, najczęściej miedzianej, cienką warstwą białej, nieprzeświecającej malatury i wypalenie jej. Na tak przygotowane tło nakładano pędzlem właściwą kolorową dekorację i naczynie powtórnie wypalano.

W kolekcji wilanowskiej zachował się zbiór różnorodnych przedmiotów z emalii kantońskiej. Trafiały do pałacu najpewniej w na przestrzeni XIX w. kupowane przez kolejnych właścicieli, ale również jako dar – o czym dowiadujemy się z zachowanych dokumentów archiwalnych. Niektóre przedmioty zdobiły dawne Pokoje Chińskie zaaranżowane przez Stanisława Kostkę Potockiego, których wyposażenie było uzupełniane przez kolejnych spadkobierców.