Imbryk z pokrywą

Porcelanowy imbryk do kawy o gruszkowatym kształcie zdobiony dekoracją reliefową i polichromią w stylu japońskiego imari. Naczynie spoczywa na wysokiej sześciobocznej podstawie z trzema wygiętymi w formie woluty nóżkami. Wieńczy je okrągła spłaszczona pokrywka z niezachowaną sterczyną. Stosunkowo nieduże ucho umieszczono tuż pod szyjką. W późniejszym okresie w Europie przymocowano niewielki cynowy kranik. Kształt naczynia nawiązuje do metalowych holenderskich imbryków do kawy.

Imbryk z jego dekoracją jest przykładem zdobienia nazywanego „Imari”, czyli porcelany wytwarzanej w Arita na wyspie Kiusiu. Określenie Imari pochodzi od nazwy portu, z którego wypływały statki z japońskimi wyrobami eksportowymi. Kolorystyka charakterystyczna dla porcelany typu Imari obejmowała podszkliwny kobalt i naszkliwną czerwień żelazową i złocenia. Wyroby dalekowschodnie były niezwykle cenione i pożądane w Europie, dlatego też od XVII wieku produkowano je z przeznaczeniem na rynek europejski jako naczynia dekoracyjne.

Rozbudowane scenki figuralne na brzuścu to przedstawienia siedmiu bóstw szczęścia i powodzenia, nazywanych w Japonii Shichi-fukujin. Pozostała dekoracja obejmuje różnorodne motywy flory i fauny japońskiej.

W XIX wieku imbryk przypuszczalnie stanowił element wyposażenia dawnych Pokojów Chińskich zlokalizowanych na piętrze korpusu pałacu, zaprojektowanych i zaaranżowanych przez Stanisława Kostkę Potockiego, wzbogacanych o interesujące przedmioty przez jego potomnych.