Fragment skały z graptolitami

Fragment skały z graptolitami

W zbiorach Działu Archeologii Muzeum Okręgowego w Toruniu przechowywany jest fragment skały (prawdopodobnie łupka) z graptolitami

Egzemplarz ten zapewne pozyskany został przez członków niemieckiego towarzystwa naukowego Coppernicus-Verein für Wissenschaft und Kunst zu Thorn podczas prowadzonych przez nich ekspedycji lub wycieczek geologicznych, które miały miejsce w drugiej połowie XIX w. lub w początkach XX w.

W księdze inwentarzowej muzeum oraz na archiwalnej karcie katalogowej obiekt ten zapisano pod numerem MT/A/VIII/1966, 8/1966 jako „fragment narzędzia kamiennego, silnie uszkodzonego" i powiązano go z młodszą epoką kamienia (neolit). Po weryfikacji i konsultacjach geologicznych ustalono, że jest to z dużym prawdopodobieństwem fragment skały osadowej z graptolitami. Graptolity to podłużne, cienkie skamieniałości paleozoicznych morskich kolonialnych zwierząt, których szczątki odkładały się w osadach głębokomorskich. Należą one do typu półstrunowców (Hemichordata) i gromady graptolitów. Prezentowany egzemplarz datowany jest ogólnie na ordowik lub sylur (ok. 480–420 milionów lat temu). Skały paleozoiczne z graptolitami odsłaniają się m.in. w Estonii lub na wyspach Bałtyku. Występują też pospolicie jako eratyki w osadach lodowcowych m.in. Polski i Niemiec.

Konsultacje i określenie geologiczne: dr hab. Maciej Krajcarz, prof. ING PAN (Instytut Nauk Geologicznych Polskiej Akademii Nauk, Warszawa).

Beata Bielińska-Majewska