Szafka - komódka

Szafka na rzucie prostokąta o zaokrąglonych narożach i blacie nieznacznie wystającym poza obrys korpusu. Została wsparta na czterech nogach w kształcie kolumn toskańskich, związanych poniżej baz cokołem w formie krzyżaka o zaokrąglonych rogach. Pośrodku krzyżaka umieszczono okrągły niski postument obwiedziony u podstawy metalową, złoconą, profilowaną listwą i zwieńczony metalową sterczyną w kształcie szyszki piniowej na toczonej podstawie. Pod blatem umieszczona została zamykana na zamek szuflada, opatrzona pośrodku metalowym szyldem w formie potrójnej girlandy kwiatowej zwieszonej z poziomego pręta. Poniżej szuflady znajdują się pojedyncze drzwiczki w kształcie leżącego prostokąta pośrodku udekorowane metalową plakietą w kształcie medalionu z głową kobiecą ujętego po bokach w dwie pary rogów obfitości, zaś w narożach – w formie potrójnych wieńców. Boki szafki zdobią umieszczone centralnie plakietki z motywem lir. Szafka stanowi element kompletu mebli salonowych, na który składają się poza nią komoda (Wil.4107), dwie gondolki (Wil.4109, Wil.4110), dwa krzesła (Wil.4111, Wil.4113) i fotel (Wil.4112). Mebel stanowi przykład dojrzałej estetyki empirowej, charakterystycznej dla pierwszej połowy XIX wieku, czerpiącej obficie z form oraz motywów dekoracyjnych zaczerpniętych z wzorów antycznych. Styl ten przejawiał się w zamiłowaniu do mebli o prostych kształtach i masywnych proporcjach, fornirowanych drewnem, którego ciepła, intensywna barwa podkreślała kolor brązowych lub mosiężnych okuć, często złoconych.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od instytucji w 1965 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.