Potocki Ignacy (1750-1809) - portret

Mateusz Tokarski (1747-1807), malarz na służbie króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego, przedstawił marszałka wielkiego litewskiego Romana Ignacego Franciszka hrabiego Potockiego (1750-1809) w młodym wieku, w ujęciu popiersiowym (kompozycja w owalu), w modnej peruce en catogan na głowie, ubranego we frak w kolorze szarozielonym, zapięty na cyzelowane stalowe guziki. Wkoło szyi portretowany ma zawiązany biały fular z plisowanym żabotem. Na lewej piersi hrabiego spoczywa gwiazda Orderu Orła Białego. Tło gładkie, w odcieniach szarości. Dzieło niezaprzeczalnie cechują wyraźne walory artystyczne.

Dobrze urodzony i obdarzony niepospolitymi zaletami umysłu, jeden ze starszych braci Stanisława Kostki Potockiego, zrobił świetną karierę urzędniczą i polityczną (jako między innymi: marszałek wielki litewski; współtwórca Konstytucji 3 Maja – 1791, jeden z przywódców insurekcji kościuszkowskiej – 1794). Po bezpotomnej śmierci Ignacego Potockiego (syn i dwie córki, które przyszły na świat ze związku małżeńskiego z Izabelą Elżbietą z książąt Lubomirskich, nie przeżyły nawet wieku dziecięcego), należące do niego majętności dziedziczył po nim właściciel dóbr wilanowskich, Aleksander Stanisław Potocki (1776-1845), syn Stanisława Kostki i Aleksandry z Lubomirskich.

W zbiorach Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie znajduje się powtórzenie tego portretu (nr inw. Wil.1382), prawdopodobnie odautorskie, pochodzące ze zbiorów roskich Potockich.

Mateusz Tokarski (1747-1807); Roman Ignacy Franciszek Potocki (1750-1809); Izabela Elżbieta Lubomirska (1755-1783); Stanisław Kostka Potocki; marszałek wielki litewski; peruka en catogan; fular z żabotem; zbiory roskie Potockich; Roś; Order Orła Białego.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek