Rdzeń wiórowy jednopiętowy

Rdzeń wiórowy jednopiętowy z Tanowa, pow. policki odkryto podczas badań wykopaliskowych w 1982 roku na stanowisku zawierającym materiały z różnych okresów paleolitu i mezolitu. Wykonano go z krzemienia kredowego bardzo wysokiej jakości metodą stosowaną przez wytwórców reprezentujących paleolityczną kulturę hamburską. Metoda ta umożliwia odbijanie miękkim tłukiem charakterystycznych długich i wąskich wiórów. Podstawowym zabiegiem gwarantującym uzyskanie takiego półsurowca jest odpowiednie przygotowanie płaszczyzny uderzenia – tzw. pięty, która w miarę eksploatacji musi być naprawiana. Zabieg ten nazywa się świeżeniem pięty i pozwala na utrzymanie odpowiedniego kształtu bryły. Rdzeń z Tanowa był intensywnie wykorzystywany, ale bezpośrednią przyczyną jego porzucenia było jedno zbyt silne uderzenie, które spowodowało rozbicie na dwie części. Zbiór wyrobów krzemiennych z Tanowa, wśród których był rdzeń jednopiętowy, zawiera narzędzia i wióry, które są charakterystyczne dla krzemieniarstwa ludności kultury hamburskiej, pomimo braku typowych dla tejże kultury grotów strzał.

Michał Adamczyk