Strzelba "albanka"

Rodzaj muszkietu z kolbą zakończoną tzw. rybim ogonem i z wąska lufą, produkowany był w rejonie Albanii w okresie panowania tureckiego, od XVII do XIX w. Nazywano go „tančiča” lub "tanchika" co znaczyło coś długiego i cienkiego. Inne określenie to „arnautka” – w języku tureckim Arnauta oznaczało Albańczyka, a w krajach Europy zachodniej określano tak żołnierzy albańskich walczących w szeregach armii otomańskiej, którzy wyposażeni byli w takie strzelby. Również w literaturze polskiej pojawia się określenie „albanka” na czarnoprochową broń strzelecką o smukłej sylwetce. Cienkie, długie lufy do tych muszkietów były produkowane i sprowadzane na Bałkany z terenu Włoch, a dokładnie z regionu Val Trompia.

Charakterystyczne dla tego typu broni było też obicie kolby i łoża w całości metalem. W przypadku prezentowanego egzemplarza są to dwa rodzaje surowca o różnej barwie z dodatkową inkrustacją z masy perłowej na kolbie. Powierzchnia kolby jest ornamentowana grawerowanymi motywami roślinnych wici i wzorów geometrycznych oraz srebrnymi i miedzianymi nitami. Broń posiada zamek skałkowy typu śródziemnomorskiego nazywany miquelet. Na boku przy zamku oraz od spodu łoża przytwierdzone są stalowe koła do przymocowania pasa, pozwalającego przewiesić broń przez ramię w trakcie marszu.

Justyna Bądkowska