Naszyjnik kołnierzowaty

Naszyjnik z brązu znaleziony w Paprotach jest jednym z czterech okazów tworzących skarb odkryty w bagnie, datowany na starszą fazę wczesnego okresu epoki żelaza (ok. 750–600/550 p.n.e.). Prezentowaną ozdobę wykonano z cienkiej blachy zdobionej żłobkowaniami oraz delikatnymi zygzakami. Zalicza się do okazów kołnierzowatych z zapięciem w formie haczyka. Tzw. depozyty bagienne uznawane są za dary wotywne lub ofiary składane bóstwom akwatycznym. W epoce brązu szczególną czcią otaczano miejsca związane z wodą, zwłaszcza rzeki i bagna. Na brzegach rzek zakładano cmentarzyska, liniami falistymi lub zygzakami i spiralami symbolizującymi wodę zdobiono naczynia gliniane. W nurty rzek wrzucana była przede wszystkim broń. Metalowe narzędzia, ozdoby i naczynia częściej odkrywane są w bagnach i jeziorach na obszarach Polski, Niemiec i Skandynawii.

Monika Witek