Tłok pieczętny

Tłok pieczęci Gryfic z około 1800 roku jest ze względu na sposób przedstawienia herbu miejskiego przedmiotem niezwykle interesującym. W polu tłoka, na gotyckiej tarczy herbowej umieszczono wspiętego i zwróconego w prawo gryfa trzymającego w szponach lilię heraldyczną. Gryf, znak rodowy pomorskiej dynastii Gryfitów odnosi się do księcia Warcisława III (ok. 1211–1264), który lokował miasto w 1262 roku oraz księcia Barnima I (ok. 1210–1278), który nadał mu oficjalną nazwę Greifenberg. Obecnie gryf znajduje się na białym polu, jednak wg pastora i historyka pomorskiego Ludwiga W. Brüggemanna (1743–1817) pierwotnie był umieszczony na błękitnym tle ponad wyobrażeniem strumienia Regi, rzeki nad która leży miasto. Teorię tę zdaje się potwierdzać niniejsza pieczęć, na której rytownik za pomocą szrafowania przedstawił tarczę herbową w kolorze błękitnym. Obecnie złota, a pierwotnie biała lilia, która według Brüggemanna mogła być dodana w 1334, a według innych źródeł w 1508 roku, symbolizująca czystość i niewinność jest kwiatem poświęconym Matce Bożej. Nawiązuje do znajdującego się w mieście kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Tarczę herbową przykrywa hełm z labrami oraz klejnotem, właściwy heraldyce rycerskiej, w otoczeniu chorągwi powtórzono znak lilii. Umieszczono go wyłącznie w celu nobilitacji herbu Gryfic. Udostojnieniu służą również trzymacze pod postaciami dzikich ludzi z maczugami, symbolizujące siłę i dzikość natury, które były elementami herbu Księstwa Pomorskiego. Poniżej, w odcinku w trzech wierszach wypuncowano tytuł pieczęci. Tłok wykonany z brązu osadzony został w toczonej, drewnianej rękojeści, wzmocnionej krążkiem z krowiego rogu.

Mieszko Pawłowski