Portret Augusta Potockiego

Jan Ksawery Kaniewski (1805-1867) sportretował Augusta Potockiego (1806-1867) w ujęciu do pasa (zwrot sylwetki 3/4 w prawo, głowa prawie na wprost). Półdługie, ciemnobrunatne włosy opadają w puklach na uszy hrabiego. Ufryzowania dopełniają bokobrody. Portret cechuje ciemna, stonowana kolorystyka, w której jaśniejsze plamy barwne stanowią: pociągła twarz Potockiego i biała koszula z wyłożonym, rozpiętym pod szyją kołnierzem, którą skomponował z czarnym odzieniem wierzchnim. Lewą dłoń właściciel Wilanowa trzyma za pazuchą.

August Potocki był synem Aleksandra Potockiego (1776-1845) i Anny Tyszkiewicz (1779-1867). W 1840 r. w Warszawie poślubił Aleksandrę Potocką (1818-1892). Władał dziedzicznymi dobrami wilanowskimi i międzyrzeckimi, a ponadto innymi posiadłościami.

Przyjmuje się, że do niniejszego obrazu odnosi się zapis w inwentarzu zbiorów wilanowskich Georgesa Duchesne’a (1895), zawierający błędną identyfikację imienia malarza – Joseph: „Kuniowski (Joseph)/ Ecole Allemande/ Portrait d’Auguste Joseph Potocki./ Propriétaire de Willanow./ Toile. Hauteur 89. Largeur 70’/ Cadre en bois sculpté, travail italiene” (nr 621, s. 97).

Kaniewski był nie tylko malarzem, ale również litografem, pedagogiem (profesorem i dyrektorem Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie) i konserwatorem zabytków. Współzałożył warszawskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych (1860-1939).

August Potocki (1806-1867), hrabia; Aleksandra Potocka (1818-1892), hrabina; Jan Ksawery Kaniewski (1805-1867); inwentarz zbiorów wilanowskich Georgesa Duchesne’a (1895); Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek