treść serwisu

Wilki kominkowe

Jest częścią kolekcji: Metale, Złotnictwo

Nota popularyzatorska

Historia wilków kominkowych rozpoczęła się w epoce średniowiecza. Ich prawzorem był długi pręt z kutego żelaza z haczykiem do zawieszania kociołka nad ogniem. W XIV wieku pręt ten wzbogacił się o trzon, biegnący w głąb paleniska, służący do podtrzymywania drewnianych polan, a od wieku XVI do funkcji użytkowej dołączono funkcję dekoracyjną. Nazwa „wilk” lub „pies kominkowy”(przyjęła się nazwa „wilk kominkowy”) pochodzi z języka angielskiego i francuskiego. Najczęściej wykorzystywanym materiałem do wyrobu wilków kominkowych było żelazo kute, choć pod koniec XVII wieku zdarzało się srebro, brąz, często złocony. Formy wilków zmieniały się wraz z obowiązującą modą i stylem, od bardzo prostych do bardzo dekoracyjnych. Omawiane wilki pochodzą z kolekcji Potockich, z przełomu XVIII / XIX wieku. Wilk składa się z rusztu kominkowego, prostokątnego, wspartego na czterech nóżkach, nóżki przednie przechodzą w sterczyny. Ruszt dodatkowo zdobi para prętów zakończonych kulkami. Część dekoracyjna z brązu w formie dużego rocaila z siedzącym pośrodku w swobodnej pozie puttem, prawie nagim, jedynie wokół bioder draperia. Dodatkową ozdobą są kępki kwiatów polnych.

Przemysław Kucia

Informacje o obiekcie

Informacje o obiekcie

Inne nazwy

Wilki kominkowe

Autor / wytwórca

nieznany

Rodzaj obiektu

metale

Technika

kowalstwo

Tworzywo / materiał

żelazo

Pochodzenie / sposób pozyskania

decyzja administracyjna

Czas powstania / datowanie

XIX wiek

Miejsce powstania / znalezienia

powstanie: nieznane

Właściciel

Muzeum - Zamek w Łańcucie

Numer identyfikacyjny

S.1838/1MŁ

Lokalizacja / status

obiekt na ekspozycji wewnętrzna

Może Cię również zainteresować:

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
Data do:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
asd