Czarka czarnofirnisowana

Ceramiczna czarka o płytkiej czaszy na cienkiej nóżce z szeroką, płaską stopką. Stopka oddzielona jest od środka czaszy płaskim, kolistym występem. Naczynie wykonano z czerwonopomarańczowej gliny, jednak jej kolor skrywa na większości powierzchni czarny, połyskujący firnis (zwany także pokostem). Naczynie, którego charakter musiał być głównie użytkowy jest właściwie pozbawione dekoracji – jednak jego przemyślana, pełna harmonii forma, którą podkreślają pasy pozostawione bez firnisu ten brak rekompensuje.

Jak powstał ten przedmiot? Najpierw pożądany kształt wytoczono na kole garncarskim, a później dokładnie wysuszono. Następnie część powierzchni pokryto firnisem, czyli delikatną, specjalnie przygotowaną i oczyszczoną glinką bogatą w żelazo, pozostawiając pasy, które miały zachować naturalny kolor gliny nieosłoniętymi. Jednak czarny kolor pojawiał się dopiero po wypale w odpowiednich warunkach w piecu do ceramiki. Najpierw naczynko wypalano w atmosferze z dostępem tlenu, a po osiągnięciu odpowiedniej temperatury odcięto jego dopływ (zamykając otwory pieca i być może dokładając mokrego drewna), dzięki czemu zawarte w wierzchniej glince tlenki żelaza ulegały redukcji i zmieniły kolor z czerwonego na czarny. Glinka ta także lekko się nadtapiała – nadając naczyniom charakterystyczny, satynowy połysk.