Głowa

Djenne-Jeno (nazywane również starym Djenne lub Dżenne, Dżenne-dżeno, Djenne-Djenno, Djenné-Jeno, Jenne-Jeno) uważane jest za jeden z najstarszych ośrodków wczesnomiejskich Afryki Subsaharyjskiej. To starożytne miasto położone jest we współczesnym Mali, 130 kilometrów na południowy zachód od metropolii Mopti oraz 3 kilometry od powstałego w średniowieczu miasta Djenne. Założone zostało przez przybyszów z Sahary w III wieku BC. Istniało do XIV stulecia.

Podczas badań archeologicznych w Djenne-Jeno odkryto wiele wspaniałych prac ceramicznych. Cały region zasłynął z odkryć ogromnej liczby pięknych i dobrze wykonanych małych naczyń, dzbanków i butelek o różnych kształtach, a także większych naczyń, m.in. do przechowywania wody, ziarna, przeznaczonych do celów medycznych oraz wykorzystywanych w charakterze urn na prochy zmarłych. Jednak jednym z najbardziej interesujących znalezisk archeologicznych z Djenne-Jeno są terakotowe rzeźby, które przede wszystkim przestawiają postaci ludzi. Wciąż niejasny jest cel ich tworzenia, problem sprawia również datowanie. Z pewnością można powiedzieć, że były starannie wykonane, a artyści starali się dokładnie odwzorować nawet najmniejsze szczegóły postaci. W tym przypadku są to wypukłe, okrągłe guzki imitujące ślady po przebyciu jakiejś choroby.

Katarzyna Findlik-Gawron