Kaftan do tańca negritos

Bogato zdobiony kaftan to część męskiego stroju używanego do tańca negritos (danza de los negritos lub cofradía de los negritos). Szczególną uwagę przykuwa, wkomponowana w haft na plecach, postać peruwiańskiego prezydenta Fernando Belaúnde Terrego (1912–2002), rządzącego w latach 1963–1968 i 1980–1985. Obok narodowych bohaterów na kaftanach pojawiają się motywy religijne i wzory florystyczne. Strój tancerzy negritos tworzą też ozdobione haftami i frędzlami spodnie oraz zapaski, dekorowane piórami i lusterkami nakrycia głowy, baty z dzwoneczkami, którymi tancerze pozorują uderzenia oraz białe i czarne maski skórzane symbolizujące pochodzących z Afryki mieszkańców Peru oraz Hiszpanów.

Negritos to zespół, czy też bractwo przebranych tancerzy występujących z okazji lokalnych świąt lub festiwali religijno-folklorystycznych. Zabawiają zgromadzoną publiczność tańcami wykonywanymi na podstawie choreografii opierającej się na energicznych ruchach i komicznych gestach. Choć dziś danzas de los negritos wykonują metysi, to ich początki sięgają czasów kolonialnych i sprowadzonej do Peru ludności afrykańskiej. W okresie Bożego Narodzenia niewolnikom przyznawano kilka dni wolności, które spędzali na adoracji Dzieciątka Jezus, odwiedzaniu szopek bożonarodzeniowych i kościołów. 

Prezentowany kaftan pochodzi najprawdopodobniej z miejscowości Huancayo (region Junín), znanej właśnie z danzas de los negritos, jednak zakupiono go we wsi Huacho sin Pescado (region Lima) przez uczestników Polskiej Wyprawy Naukowej w Andy, zorganizowanej w 1978 roku do Peru i Boliwii. Współorganizator ekspedycji, prof. dr hab. Aleksander Posern-Zieliński opisał okoliczności nabycia w jednej z publikacji: „Szczęśliwym trafem kilka takich kaftanów trafiło do polskich muzeów dzięki temu, iż ich właściciel bardzo pilnie potrzebował pieniędzy, by załatwić jakąś ważną sprawę w Limie”.

Katarzyna Findlik-Gawron