Medal Uczestnikowi wojny narodowo-rewolucyjnej w Hiszpanii 1936-1939

Jednym z przełomowych momentów w historii Europy była wojna domowa w Hiszpanii, trwająca od 17 lipca 1936 roku do 1 kwietnia 1939. Konflikt ten stanowił pole ideologicznych, społecznych i politycznych napięć między rządzącą prawicą a ugrupowaniami lewicowymi. Tym ostatnim pomocy udzielał Związek Radziecki, wysyłając do Hiszpanii broń i ludzi, wśród których znajdował się Paweł Batow (1897-1985), doświadczony wojskowy, uczestnik I wojny światowej oraz wojny domowej w Rosji w latach 1919-1920. Pod pseudonimem Pablo Fritz, walczył po stronie republikanom przeciwko frankistowskimi rebeliantom, od grudnia 1936 do sierpnia 1937 roku. Początkowo pełnił funkcję doradcy wojskowego w XII Brygadzie Międzynarodowej pod dowództwem Máté Zalki (1896–1937), a następnie objął stanowisko dowódcy Frontu Teruel. Doświadczenie wyniesione z Hiszpanii miało kluczowe znaczenie w jego późniejszej karierze, szczególnie podczas II wojny światowej, kiedy kierował działaniami w bitwach pod Stalingradem (1942–1943) i Kurskiem (1943). W kwietniu 1945 roku dowodzona przez niego 65. Armia, będąca częścią 2. Frontu Białoruskiego zdobyła Szczecina, uczestnicząc także w kampanii berlińskiej.

Za swoje zasługi w czasie wojny domowej w Hiszpanii Batow został wyróżniony medalem Uczestnika Wojny Narodowo-Rewolucyjnej w Hiszpanii 1936-1939, nadawanym przez Radziecki Komitet Weteranów Wojny, powstały w 1956 roku. Odznaczenie to miało na celu docenienie wkładu żołnierzy i dowódców w pokonanie wroga oraz obrony interesów Związku Radzieckiego podczas tego konfliktu. W 1976 roku, generał Batow, za pośrednictwem Konsulatu Radzieckiego w Szczecinie oraz Prezydenta miasta, przekazał w darze kolekcję swoich pamiątek, wraz z prezentowanym medalem Muzeum Narodowemu w Szczecinie.

Anna Lew-Machniak