Dzwonek Heleny Kurcyusz

Jedną z najbardziej zasłużonych osób w powojennej historii Szczecina była Helena Kurcyusz (1914-1999), architektka i urbanistka, która jako współorganizatorka służby budowlanej brała udział w tworzeniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego szeregu miast dawnego województwa szczecińskiego. Będąc inicjatorką wielu działań i wydarzeń artystycznych integrujących nielicznych w powojennych latach ludzi kultury, aktywnie uczestniczyła zwłaszcza w organizacji i pracach Klubu „13 Muz”, skupiającego środowisko literacko-artystyczne powojennego Szczecina.

Jej dom przy ulicy Stanisława Wyspiańskiego 7 szybko stał się nieoficjalnym salonem kulturalnym, w którym często gościła ówczesna elita miasta. Odbywały się tam różnego rodzaju spotkania towarzyskie, odczyty, wieczory poetyckie, a nawet kameralne wernisaże. Jako, że willa była duża, pokoje były wynajmowane – najczęściej studentom architektury.

Młodzi lokatorzy częstokroć byli wzywani przez Kurcyuszową do znajdującego się na parterze domu aparatu telefonicznego za pomocą niewielkiego, glinianego dzwonka. Obiekt ten wraz z innymi pamiątkami został przekazany do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie po jej śmierci w 1999 r.

Anna Lew-Machniak