Pocztówka - Lublin. Targ i Kościół Sw. Duska

W dawnym Lublinie przez długi czas miejscem o charakterze handlowym był rozległy targ pomiędzy ulicami Świętoduską i Nową (dzisiejszym górnym odcinkiem Lubartowskiej). Ulica Świętoduska łączyła się z Krakowskim Przedmieściem w pobliżu zabudowań klasztornych i szpitalnych św. Ducha, czemu zawdzięcza swą nazwę. Jednak to inna pobliska świątynia stała się obiektem chętnie uwiecznianym na dawnych pocztówkach. Był nim kościół Karmelitów Bosych po zachodniej stronie ulicy Świętoduskiej.

Kościół, pod wezwaniem św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Marii Panny, został wystawiony w latach 1635–1644. Wokół powstały zabudowania klasztorne, wchłaniając były dwór wojewody bełskiego Rafała Leszczyńskiego. Przez pewien czas dwór ten był siedzibą zboru kalwińskiego. Następnie nabyły go karmelitanki bose. Pracę nad budową kompleksu powierzyły Jakubowi Tremanzelowi. W 1807 roku kościół z klasztorem stały się własnością męskiego odłamu zgromadzenia.

Kościół karmelitański zachował cechy budowli sakralnych renesansu lubelskiego. Gdy w 1906 roku wystawiono, według projektu warszawskiego architekta Stefana Szyllera, nową attykę na dzwonnicy i szczyt nad kruchtą, nadal pasowały do pierwotnej bryły świątyni. W tym czasie część oficyn klasztornych od strony ulicy stanowiła własność państwową. Urządzono tu wojskowe więzienie śledcze działające do wybuchu II wojny światowej. Zakonnicy odzyskali pomieszczenia dopiero pod koniec lat 80. XX wieku.

Mimo że kompleks Karmelitów z czasem zostały otoczony rzędem kamienic i domów zajezdnych, a przed nim rozpostarł się targ z drewnianymi i murowanymi jatkami, nadal wyróżniał się w krajobrazie tych rejonów miasta.
W początkach XX wieku powstała seria barwnych pocztówek ukazujących targ przy kościele Karmelitów z różnej perspektywy. Szczególnie malowniczo wyglądało ujęcie obejmujące wznoszący się ku górze fragment ulicy Świętoduskiej z targowiskiem, bryłą świątyni oraz wyłaniającą się w oddali nieistniejącą dziś Wieżą Wodociągową.