skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja
Tworzywo / materiał
Autor / wytwórca
Miejsce powstania / znalezienia
Typ dokumentacji
Technika
Rodzaj obiektu
Lokalizacja / status
Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Typ licencji

Twoje kryteria wyszukiwania:

WYCZYŚĆ filtry

  • Fraza: kultura duchowa

Obiekty

212
drewniany zamek do drzwi - Ujęcie z przodu. Drewninany zamek do drzwi, z wyrzeźbionymi dwoma postaciami człowieka oraz z dekoracją w formie ornamentu.

Zamek do drzwi

nieznany

około 1977

Muzeum Narodowe w Szczecinie

rzeźba - Ujęcie ze skosu; Zestaw składa się z dwóch małych figurek antropomorficznych w pozycji stojącej, przedstawiających mężczyznę i hermafrodytę. Wykonano je z czerwonego drewna. Nie zaznaczono im rysów twarzy. Ich ręce przylegają do tułowia, dłonie oparto o podbrzusze. Nogi mają krótkie, ugięte w kolanach, nie zaznaczono im stóp. Obu zaznaczono męskie genitalia, a jednej z nich piersi. Usytuowano je na owalnych podstawkach. Dodatkowo figurki zostały umieszczone przez konserwatora na prostokątnej, drewnianej, ekspozycyjnej podstawie.

Zestaw wróżebny

nieznany

między 1951 — 2000

Muzeum Narodowe w Szczecinie

insygnium z Rusinowa - ujęcie z góry; Bogato ornamentowane insygnium z poroża łosia. Zabytek pokryty jest ornamentem, na który składają się serie poprzecznych zygzaków, zgrupowanych w siedem pasm z jednej strony przedmiotu i osiem z drugiej. Pasma te zawierają od jednej do jedenastu linii. Na jednej stronie umieszczono schematyczne przedstawienie postaci ludzkiej wraz z pojedynczą linią zygzaku. W zależności od orientacji zabytku zdobienie może być interpretowane jako stojąca postać męska z rozłożonymi ramionami lub siedząca postać kobieca z rozłożonymi nogami. Powierzchnia zabytku jest wyświecona na skutek wielokrotnego owijania w skórę. W liniach rytych znajduje się ciemna substancja, prawdopodobnie brud, który nagromadził się w trakcie funkcjonowania zabytku. Na stronie z wyrytą postacią ludzką znajdują się ciemne, liniowe odbarwienia będące efektem kontaktu z korzeniami roślin.

Insygnium z Rusinowa

kultura ahrensburska

10776 p.n.e. — 10641 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

E/16797/ML - Ikona ma formę zamkniętej kasety, wewnątrz której znajduje się deska lipowa i przymocowane do niej gwoździkami namalowane na blasze cynkowej wizerunki świętych. Mosiężna kaseta ma formę prostokąta o falistych bokach. Jej dolna część osadzona jest na metalowej kuli, wewnątrz której znajduje się kula drewniana z otworem do zamocowania drzewca. Kaseta ozdobiona jest trzema półkolistymi „skrzydłami”, zamykającymi całość w formę trójliścia. Jest to symboliczne nawiązanie do formy krzyża, można by więc uznać, że obiekt jest rodzajem krzyża procesyjnego. Kaseta złożona jest z dwóch części, z których każdą można potraktować oddzielnie jako pojedynczy okład ikony. Na jednej stronie przedstawiony został wizerunek MB Kazańskiej, drugą zdobi wyobrażenie Św. Mikołaja, a nad nim znajdują się dwie maleńkie postacie po lewej stronie Chrystus po prawej Matka Boża. Malowidła wykonane na blasze cynkowej są dość schematyczne. Malarsko opracowane zostały tylko twarze i dłonie świętych. W ten sposób przygotowywano wizerunki przeznaczone pod okład, czyli podokładnice. Rysem charakterystycznym dla podokładnic jest całkowicie sprzeczne z tradycją sztuki prawosławnej pominięcie napisów identyfikujących.1 Jasnobrązowe karnacje z zaróżowionymi policzkami, miękki, światłocieniowy modelunek przydają wizerunkom nieco sentymentalnego charakteru. Dopełnieniem wyobrażeń jest grawerunek na okładach, opracowanych znacznie dokładniej. Kaseta (okłady) i skrzydła są grawerowane, brzegi skrzydeł i nimbu Matki Bożej wykończone ażurem. Grawerunek wykonany jest dość precyzyjnie, a ornament zróżnicowany, tworzący niezwykle piękny rysunek postaci i zdobiący tło przedstawień. W dolnej części obu okładów umieszczono napisy jednoznacznie identyfikujące postaci świętych: „??????KI?. ?” (Kazańska Putiewodnica – Przewodniczka, Wskazująca Drogę) i „??. ???????” (Św. Mikołaj). Drzewce, na kt.

Matka Boża Kazańska. Święty Mikołaj

nieznany

1890 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

naczynie sepulklarne, urna domkowa - Ujęcie z przodu. Urna gliniana w kształcie czworokątnego miniaturowego domu na czterech cylindrycznych filarach, z otworem drzwiowym zasłanianym ruchomą płytką i sekwencjami potrójnych linii rytych zdobiących dach.

Urna domkowa

kultura pomorska

około 750 p.n.e. — 550 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Wycinanka

nieznany

1912

Muzeum Narodowe w Lublinie

Wycinanka

nieznany

1912

Muzeum Narodowe w Lublinie

Obraz olejny na płótnie, w ramach bejcowanych, przedstawia Św. Barbarę. Postać zakomponowana centralnie, w partii pasa tułów lekko skręcony. Twarz pucułowata o karnacji bladoróżowej, wyraźnych migdałowych oczach z brązowymi źrenicami. Cienkie łuki brwiowe łączą się z wąskim nosem rozszerzającym się ku dołowi. Czerwone małe usta. Brązowe falujące włosy, rozdzielone po środku, spływają ku dołowi na ramiona, odsłaniając lewe ucho z małym kolczykiem. Włosy zdobi 8 drobnych sznurków perełek zebranych po dwa, po obu stronach głowy; powyżej uszy i poniżej korony koloru żółtego ozdobionej 4 brązowymi paskami, zakończonej 5 równobocznymi trójkątami. Postać odziana jest w jasnogranatową suknię z bufiastymi rękawami, wykończonymi wąskimi mankietami, a w partii dekoltu przewiązaną środkiem. Na suknię nałożona granatowa tunika. Na prawym ramieniu zielona pelerynka, spod której spływa czerwony płaszcz z brązowym podbiciem, zdobiony graficznym motywem żółtych kwiatów i spiralnych linii. Płaszcz spowija całą postać. Przerzucony przez lewe ramię, spływa ku dołowi. Prawa ręka ugięta w łokciu, uniesiona ku górze. W dłoni kielich koloru żółtego, z napisem IHS. Lewa dłoń oparta o rękojeść miecza. W tle, z prawej strony, okrągła dwuczęściowa budowla, przykryta cylindrycznym, czerwonym dachem. Tło obrazu czerwone, z lewem górnym fragmentem koloru żółtego. Konserwacja: 1985 r.

Święta Barbara (z feretronu)

nieznany

1901 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

Krzyż żelazny kowalskiej roboty, stanowiący zwieńczenie drewnianego krzyża przydrożnego. Ramiona i trzon wykonane z podwójnych prętów, zakończone elementami dekoracyjnymi o kształcie listka koniczyny.

Krzyż

nieznany

1901 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

Krzyż żelazny kowalskiej roboty, stanowiący zwieńczenie drewnianego krzyża przydrożnego. Ramiona rozszerzają się ku środkowi, a końce zakończone w kształcie owali. Gr. ramion na końcach 1 cm, przy skrzyżowaniu 2 cm. Między ramionami faliste promienie o dł. 11cm. Szpikulec do wbijania w drewno dł. 13 cm.

Krzyż z promieniami

nieznany

1890 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

Krzyż żelazny kowalskiej roboty, stanowiący zwieńczenie drewnianego krzyża przydrożnego. W kole o śred. 16,5 cm zamocowane zostały 3 małe krzyże, środkowy o wys. 15,2 cm i rozpiętości ramion 6,4 cm, boczne o wys. 9 cm i rozpiętości ramion 5,9 cm. U góry na żelaznej listwie, której końce zostały zawinięte do góry, dł. 11 cm, zaakcentowane zostały trzy krzyże: środkowy o wys. 10,3 cm i rozpiętości ramion 6,5 cm, boczne o wys. 6,5 cm i rozpiętości ramion 4,6 i 4,2 cm. Szpikulec do wbicia w krzyż drewniany ma 9 cm długości.

Krzyż z krzyżykami

nieznany

1863 — 1868

Muzeum Narodowe w Lublinie

Rzeźba w drewnie lipowym, niepolichromowana, przedstawiająca postać kobiety nachylonej nad dzieckiem, stojącym przy kolanach. Kobieta w chustce na głowie zawiązanej pod brodą, o twarzy trójkątnej, dużych oczach, wąskich ustach. Ubrana w bluzkę z długimi rękawami i serdak z zaznaczoną baskinką , w długiej spódnicy pokrytej stylizowanymi wielopłatkowymi kwiatami na gałązce. U dołu biegnie pasek w formie falistej linii. Kobieta obejmuje rękami dziecko, zwrócone do niej twarzą. Dziecko z włosami sięgającymi do szyi, zaznaczonymi rowkowanymi nacięciami – uczesane z przedziałkiem pośrodku. W długiej sukience, ozdobionej falistymi liniami poziomymi u dołu i góry, pionowymi pośrodku.

Macierzyństwo

Mąka, Stanisława

1975

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/418/ML - Rzeźba przedstawiająca Chrystusa Ukrzyżowanego. Głowa okolona włosami pochylona w prawą stronę. Na głowie cierniowa korona. Nogi podgięte w kolanach. Wykonana w drewnie lipowym.

Chrystus Ukrzyżowany

Kwiatkowski, Józef

1845 — 1855

Muzeum Narodowe w Lublinie

Wycinanka koloru czerwonego, przypominająca nałożone na siebie dwa krzyże; jeden o szerszych ramionach, drugi o ramionach płatkowych. Wokół wykończone ząbkami. W środku kompozycja z płatków i  strzałek, przypominająca kwiat.

Wycinanka

Słabczyńska, Anna

2011

Muzeum Narodowe w Lublinie

Kompozycja dwustrefowa. W górnej strefie pośrodku, otoczone promieniami ograniczonymi podwójną linią Oko Opatrzności w kształcie trójkąta równobocznego z okiem i brwią. Wokół obłoki i wyłaniające się z nich cztery putta. Ku dolnej strefie wyciągają się ukazujące się spod obłoków dwie ręce w rękawach. Dłoń po lewej rzuca ludziom pięć czarnych okrągłych bochenków. Dłoń po prawej sypie ziarno ptactwu. W dolnej strefie po lewej na ukwieconej, pełnej liści ziemi klęczą ze złożonymi rękami kobieta i mężczyzna, zwróceni w prawo ku spadającym z nieba bochenkom. Ziarno zbierają trzy ptaki siedzące na murawie po prawej stronie. Dwa inne ptaki siedzą na liściastych koronach dwóch drzew. Jedno z nich ukazano pośrodku dolnej strefy kompozycji, drugie po prawej stronie. Wzdłuż dolnej krawędzi widnieje inskrypcja w dwóch wierszach, do odczytywania kolejno - najpierw wiersz dolny, potem górny. Kompozycję otacza obramowanie z dwóch równoległych linii. NAPIS: BOZE,KTORYŚ,OPATRNŚCIĘ,SWOYĘ,PIĘĆ,TYSIECY,MEZOW,PIECIą CHLEBAMY Y DWIEMA.RYBAMI.NAKARMIŁ.ZMIŁUJSIę NADN , (wzdłuż dolnej krawędzi, wiersze w odwróconej kolejności)

Oko Opatrzności

Drukarnia „Pośpieszna” i Pracownia Stempli Kauczukowych Stanisław Dżał w Lublinie

Muzeum Narodowe w Lublinie

Rzeźba drewniana przedstawiająca postać Chrystusa Frasobliwego. Wykonana z jednego kawałka drewna lipowego. Głowa wsparta na prawej dłoni, która opiera się na kolanie. Rzeźba polichromowana: włosy – czarne, podstawa – czarna,. Ciało – białe, perizonium – brązowe. Na podstawie z przodu wyryta data 1864 oraz IHS.

Chrystus Frasobliwy

nieznany

1864

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/7373/ML - Ołtarzyk składa się z 3 części: podstawy i 2 pięter. Oba piętra podzielone na 3 pola (środkowe 24 cm, boczne 13,5 cm) przez kolumny. Podstawa posiadająca wysuniętą część środkową, ozdobiona jest 4 krzyżami greckimi wpisanymi w gwiazdę złot. Podstawę flankują 2 małe ołtarzyki: prawe brak przedstawienia, po lewej Madonna – złota postać na owalnym srebrnym polu, z granatową aureolą, nad nią na granatowym tle – 4 złote gwiazdki. Prawy ołtarzyk nad brakującym przedstawieniem ma złotą gwiazdkę. Lewemu jej brak. Górne pole podstawy zdobią 2 kolumienki oraz złote guzy pomiędzy. I piętro w części środkowej, pomiędzy kolumnami z tympanonem z głową aniołka i klęczącymi aniołami na daszku, postać Chrystusa Ukrzyżowanego w kolorze srebrnym, wraz ze złotymi inskrypcją i pionowymi ząbkami. Po bokach, symetrycznie, przedstawienia św. Mikołaja w złotej czapce biskupiej, na owalnej podstawie, z jedną ręką uniesioną , a druga opuszczoną trzymającą rękojeść. Ponad stylizowany złoty ornament roślinny. Całość piętra flankowana ornamentem przypominającym liście akantu i ślimacznice. II piętro w częściach bocznych zamknięte jest spływami wolutowymi , na polach po złotej kolumience/sterczynie i gwieździe. W części środkowej oleodruk ze św. Józefem z Dzieciątkiem, w złotej ramce. Całość wieńczą postaci ornatów w kolorze srebrnym i złote niepełne spływy wolutowe ze ślimacznicą. Brak wielu elementów. Plecy ołtarzyka stanowi 6 deseczek o szer. 10,5 cm i grubości 1,2 cm.

Ołtarzyk

Kwiatkowski, Józef

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Lublinie

Chrystus Frasobliwy

Kwiatkowski, Józef

1845 — 1855

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/342/ML - Chrystus Ukrzyżowany. Stan rzeźby zły. Brak rąk i stóp. Głowa pochylona w prawo. Rysy twarz wyraziste, ostre. Głowę oplata korona cierniowa spleciona z wypukłych wałeczków. Włosy okalają twarz i opadają na ramiona. Krótka bródka, podkreślona pionowymi żłobieniami okala brodę. Piersi wyodrębnione półkolistą linią. Zaakcentowana środkowa część brzucha. Perizonium stanowi prosty, krótki płat materiału, który jest związany na prawym biodrze na węzeł, a końce jego opadają luźno. Powierzchnię perizonium wypełnia rzeźbiony ornament. Nogi proste. Podkreślone mięśnie ud i łydek. Stopy złączone.

Chrystus Ukrzyżowany

Kwiatkowski, Józef

1845 — 1855

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/336/ML - Chrystus Ukrzyżowany. Stan rzeźby zły, brak rąk i stóp. Głowa lekko pochylona w prawo. Twarz o wyrazistych rysach. Na głowie korona cierniowa spleciona z wałeczków, luźno. Perizonium podkreślone łukowatymi żłobieniami. Z prawej strony płat materiału stanowiący perizonium - związany w fantazyjny węzeł. Nogi proste. Wyodrębnione uda, kolana i łydki. Stopy złączone.

Chrystus Ukrzyżowany

nieznany

1890 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

nieznany (rzemieślnik)

Kukiełka z szopki "Śmierć"

nieznany

1901 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/258/ML - Materiał: drzewo - sosna, grusza. Funkcja: instrument muzyczny, używany przez dziadów jarmarcznych pod kościołem, na jarmarkach, na ulicach. Instrument ten składa się z czterech części: 1. pudła rezonansowego 2.urządzenia registrowego 3. korby z kołem 4. trzech strun jelitowych Pudło rezonansowe jest kształtu wąskiego listka i składa się z dwóch cienkich dek sosnowych, które są sklejone z wygiętym bokiem. Deka górna i dolna oklejone są z dwóch połówek symetrycznych. Długość pudła 50 cm, szerokość końca szerszego 23 cm, końca węższego 12 cm. Wysokość pudła 8,5 cm, wysokość pudła przy końcu węższym 12 cm. Mniej więcej po środku górnej deki znajduje się jakby pudełko - skrzyneczka drewniana długości 27 cm, wysokości 7 cm, w której u jednej ze ścianek (boczna dolna) jest dziesięć registrów - klawiszów drewnianych, ruchomych w dwóch kierunkach. W odległości 10 cm od końca szerszego pudła znajduje się prostokątny otwór o wymiarach 12x2 cm, z którego wystaje do połowy koło drewniane o średnicy ok. 10 cm i grubości 13 mm. Koło to jest wprawiane w ruch przy pomocy korby znajdującej się u boku szerszej strony pudła. Struna ta przechodzi wzdłuż pudła aż do klucz. przez otwór skrzynki registrowej tuż przy wystających drewnianych płytkach registrów. Struna ta opiera się na krawędzi koła, które przy obrocie wprawia struny w drganie. Przez dotknięciem jakimkolwiek klawiszem struny tej można ją skracać lub wydłużać, przez co zachodzi zmiana tonu. Oprócz tej zasadniczej struny są jeszcze dwie struny boczne, umieszczone symetrycznie wzdłuż pudła. Zaczepy tych dwóch strun znajdują się na boku przy korbie. Podstawki - naprzeciw otworu z kołem. Struny te nie mają związku z registrami i spełniają rolę akompaniamentu. Na węższym końcu pudła są umieszczone pionowo trzy klucze rozmieszczone w kątach trójkąta równobocznego. Klucze te służą do nakręcania (strojenia)

Lira korbowa

nieznany

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/257/ML - Materiał: sosna i jakieś drzewo miękkie, jasne, technika stolarska. Funkcja: instrument muzyczny, strunowy, używany przez dziadów-lirników, szczególnie ukraińskich, na cmentarzach, ulicach, pod kościołem, na odpustach. Instrument składa się zasadniczo z: 1. pudła rezonansowego 2. skrzynki 3. korby z kołem 4. czterech strun zaczepu i czterech kołków do nakręcania strun Pudło rezonansowe jest sklejone z dwóch desek sosnowych o grubości 5 mm, brzozowych lub lipowych. Pudło ma kształt przybliżony do kształtu pudła dzisiejszej gitary. Długość pudła 72 cm, wysokość grzbietu 6,5 cm, szerokość pudła na jednym i drugim końcu po 27,5 cm. Dokładnie w środku pudło jest zwężone do 27 cm. W odległości 4 cm od jednego z końców deskigórnej znajduje się w niej prostokątny otwór o wymiarach 9x4 cm, wycięty poprzecznie w stosunku do długości pudła. Z otworu tego wystaje nad powierzchnią deski połowa koła drewnianego o średnicy 8 cm i grubości 2 cm, które spoczywa wewnątrz pudła na osi połączonej z korbą, znajdującą się na zewnątrz, na bocznej stronie pudła. Tuż nad korbą do płaszczyzny boku przymocowana jest blaszka - zaczep z otworami na zaczepienie strun. Pomiędzy nią a wystającym kołem znajduje się podstawek (kobyłka) o skórzanej powierzchni dla strun. Po przeciwnej stronie pudła, po środku, do bocznej powierzchni przytwierdzona jest nasada w której znajdują się (po rogach kwadratu) kołki do nakręcania strun. Położenie ich w stosunku do długości pudła jest podłużne. A zatem cztery struny przyczepione do zaczepu przebiegają przez podstawek, na którym się opierają, następnie opierają się też na krawędzi ruchomego koła, przebiegając wzdłuż całego pudła. Po środku, aż do nasady, na której znów opierają się na progu z nacięciami i w końcu spoczywają nawinięte na kołkach. Górna deska posiada jeszcze otwory głośnikowe i jeden okrągły o średnicy 6 cm znajdujący

Lira

nieznany

1901 — 1950

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/420/ML - Rzeźba wykonana techniką strugania i gładzenia z jednego kawałka drewna. Głowa lekko pochylona ku przodowi i w prawo. Perizonium schematyczne, twarz stylizowana, oczy zamknięte, na ustach widoczny smutek. Korona cierniowa zaznaczona wyraźnie - ciernie symboliczne - wgłębne iksy oraz kropki. Rzeźba niepolichromowana.

Chrystus Ukrzyżowany

nieznany

1845 — 1855

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/419/ML - Rzeźba pełna wykonana w drewnie przedstawiająca postać Matki Boskiej ze złożonymi do modlitwy rekami. Płaszcz i szata ułożone w równoległe pionowe fałdy. Polichromia koloru złotego.

Matka Boska

Gomiela, Mikołaj

1851 — 1900

Muzeum Narodowe w Lublinie

Znaleziono 212 obiektów

Pokaż więcej obiekty

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd