Self Portrait | Autoportret

„Self Portrait”, serigrafia z 1982 roku Andrzeja Dudka-Dürera to praca artysty, którego autoreferencyjna twórczość jest konsekwentnie realizowana od pięćdziesięciu lat. W jego licznych autoportretach wykonanych w tym czasie odbijają się dylematy tożsamości, przemiany w czasie, nietrwałości ciała oraz rzeczy.

Dudek-Dürer debiutował pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku, kiedy uświadomił sobie, że jest reinkarnacją Albrechta Dürera. Jak przystało na siódme wcielenie wielkiego renesansowego artysty, jest twórcą wszechstronnym, wykorzystującym różnorodne formy wypowiedzi i techniki. Jest grafikiem, kompozytorem, poetą, performerem – artystą wielu mediów. Zajmował się również np. wytwarzaniem papieru własną metodą, autorskim drukiem (opracował kilka odmian farb graficznych, m.in. do serigrafii) i szlachetnymi technikami graficznymi – klasycznymi technikami chromianowymi. Do swoich działań artystycznych włączył medytację oraz doświadczenia, które określa jako „metafizyczno-telepatyczne”. Fundamentami jego twórczości są kultura Wschodu, medytacja oraz wiara w reinkarnację. Do najbardziej znanych działań Dudka-Dürera należą life performances: „Sztuka butów”, „Sztuka spodni”, „Sztuka włosów”. Ich początek sięga roku 1969, kontynuowane są do dziś.

Artysta, jako „żywa rzeźba”, pojawia się publicznie zawsze w tych samych, wielokrotnie samodzielnie reperowanych butach, w znoszonych, połatanych spodniach, z długimi, nieobcinanymi włosami. Deklaruje, że life performance jest osią jego twórczości, w której zawierają się inne formy, np. fotografia i zapis filmowy, mogące nie tylko udokumentować, ale wręcz uchwycić istotę tych dzieł.

Jako datę swoich narodzin Andrzej Dudek-Dürer podaje rok 1471. Jest absolutnie przekonany, że Andrzej Dudek to współczesne wcielenie Albrechta Dürera, niemieckiego malarza, grafika i pisarza o sztuce. Jest to jedna z kluczowych tez jego życia – całkowicie i bez reszty utożsamiającej własną egzystencję ze sztuką.

Marlena Chybowska-Butler