Grzebień jednostronny

Zachowany w znacznej mierze grzebień jednostronny pozbawiony jest zębów na dwóch płytkach oraz jednej skrajnej okładziny. Został pozyskany podczas badań archeologicznych prowadzonych na terenie szczecińskiego Podzamcza, z wykopu VI zlokalizowanego w obrębie kwartału 5. Zalegał na dolnym poziomie warstwy oznaczonej numerem XXXVI (zainwentaryzowany pierwotnie pod numerem polowym 6941/5/VI/S).

Jednostronny grzebień, posiadający zęby tylko po jednej stronie, wykonano z trzech warstw płytek i okładzin z poroża jeleniowatych. Sześć płytek ustawionych zostało obok siebie i przymocowanych za pomocą nitów ze stopu miedzi do okładzin obejmujących płytki zębate z obu stron. Każda płytka mocowana jest jednym nitem, umieszczonym na środku. Okładziny, o łukowatym grzbiecie i płaskiej podstawie, są nieco krótsze niż płytki i posiadają zdobienie w postaci pionowych, zdwojonych linii rytych. Środkowa para linii jest dokładnie pionowa, a kolejne są coraz bardziej nachylone dołem do środka grzebienia. Zewnętrzne krawędzie skrajnych płytek są pionowe. W tej części grzebień pozbawiony jest zębów. Po zmontowaniu konstrukcji wycinano za pomocą precyzyjnych piłek zęby, stanowiące część pracującą. Kolejność tych działań jest potwierdzona przez widoczne na okładzinach ślady nacięć pokrywające się ze szczelinami pomiędzy zębami. Na koniec jednak powierzchnię wygładzono i usunięto ślady obróbki surowca.

Według typologii dr Eugeniusza Cnotliwego (1932– ) tego rodzaju grzebienie należą do grupy IB, typ VII, odmiana 5b.

Sławomir Słowiński