Talar

Od wczesnego średniowiecza w Lüneburgu eksploatowano saliny, które były źródłem dochodów miasta i motorem jego rozwoju. Dzięki soli niezbędnej do konserwacji bałtyckich śledzi Lüneburg stał się jednym z bogatszych i większych miast w regionie oraz jednym z pierwszych członków Hanzy. Okres największej prosperity miasta przypada na 1. połowę XVI wieku. Dowodem na jego rozkwit jest prezentowany talar, ponieważ bicie grubych monet srebrnych było kosztowne. Moneta nosi na rewersie wyobrażenie sierpa księżyca z ludzką twarzą. Jest to mówiące godło miasta i odwołanie do popularnej w średniowieczu genezy jego nazwy, po łacinie brzmiącej Luneburgum lub Lunaburgum. Słowo luna w języku łacińskim oznacza księżyc i dlatego Lüneburg określano Księżycowym Miastem. Z teorią powyższą, jak i motywem księżyca na monecie, koresponduje umieszczony w otoku łaciński napis, będący parafrazą wersetu 78 z rozdziału 1. Ewangelii św. Łukasza Odwiedził nas schodząc z wysoka. Motyw sierpa księżyca z ludzką twarzą występuje na monetach głównie w 1. połowie XVI wieku. Od lat sześćdziesiątych tego stulecia zaczął go wypierać dwugłowy orzeł Rzeszy z imieniem aktualnie panującego cesarza, chociaż Lüneburg nigdy nie był miastem cesarskim w prawnym tego słowa znaczeniu. Na początku XVII wieku i podczas wojny trzydziestoletniej taka kompozycja była już menniczym standardem, zaś półksiężyc stanowił tylko element dodatkowy, i to tylko na talarach o charakterze emisji pamiątkowych. Półksiężyc nie był elementem oficjalnego herbu Lüneburga, jednak był szeroko znanym znakiem identyfikującym to miasto. Talar jest więc przykładem zastosowania herbu mówiącego jako znaku rozpoznawczego, dającego użytkowi jednoznaczne skojarzenie z miejscem emisji.

Mieszko Pawłowski