Amorek na lwie

Grupa rzeźbiarska złożona jest z różnych elementów marmurowych: antycznego lwa wykonanego w Rzymie w 2 ćw. II w. oraz dodanych w XVIII w. przez restauratora obiektu: amorka, podpórki lwa i płyty pod antyczną bazę. Rzeźba przedstawia kroczącego lwa z siedzącym na niej amorkiem. W figurze lwa zwraca uwagę plastyczne opracowanie pyska zwierzęcia z otwartą paszczą oraz modelunek jego ciała doskonale oddający napięcie i grę mięśni. Gęsta grzywa zwierzęcia jest głęboko żłobiona długimi pociągnięciami świdra. Posąg lwa jest znakomitym przykładem antycznej, monumentalnej, rzymskiej sztuki dekoracyjnej. Amorek przedstawiony został jako mały, nagi chłopiec ze skrzydłami, z typowym dla boga miłości atrybutem – kołczanem ze strzałami zawieszonym na pasku przełożonym przez ramię (w rzeźbie obecnie brak jest kołczanu). Rzeźba zakupiona została przez księżnę Izabelę Lubomirską (1736 – 1816), właścicielkę zamku łańcuckiego, podczas jej podróży do Włoch w latach 1785-1786. Pierwotnie umieszczona była wraz z innymi antycznymi rzeźbami antycznymi zakupionymi przez Lubomirską we Włoszech, w Apartamencie Tureckim, gdzie odnotowana została jako „Lew stoiący, a na nim Kupidyn siedzący wyobrażający miłość upokorzoną”. W inwentarzach zamku łańcuckiego z lat 1854-55, 1862 odnotowana jest w Galerii Rzeźb mieszczącej się na pierwszym, reprezentacyjnym piętrze zamku, gdzie eksponowana jest do dziś. Galeria Rzeźb to jedno z najcenniejszych wnętrz łańcuckiego zamku. Urządzona została po 1792 r. z inicjatywy księżnej Izabeli Lubomirskiej. Wystrój Galerii zaprojektował francuski architekt Jean François Thomas de Thomon. Jej ściany i sufit pokrywa iluzjonistyczne malowidło ukazujące wnętrze antycznej ruiny przekrytej treliażem oplecionym winną latoroślą. W Galerii eksponowane są głównie antyczne i nowożytne rzeźby marmurowe z kolekcji Izabeli Lubomirskiej. 

Barbara Trojnar