Kyliks czerwonofigurowy

Kyliks to w ceramice Starożytnej Grecji jeden z najpopularniejszych kształtów naczyń służących do picia wina. Składa się z niezbyt głębokiej, ale szerokiej czaszy z dwoma uchwytami (nazywanymi imadłami) umieszczonej na nóżce lub samej stopce. Wilanowski egzemplarz wykonano z czerwonopomarańczowej gliny, jej kolor skrywa jednak na większości powierzchni czarny firnis (zwany także pokostem). Na dnie czaszy namalowano w technice czerwonofigurowej ozdobny medalion. Wewnątrz kręgu w pozostawionego w kolorze gliny widoczny jest przedstawiony w lewym profilu uskrzydlony Eros trzymający przed sobą prostokątny kuferek zdobiony drobnymi punktami.

Jak powstawało to naczynie? Najpierw kształt wytoczono na kole garncarskim oraz doklejono uchwyty. Po lekkim podeschnięciu malarz naszkicował na jego powierzchni zaplanowaną dekorację, a następnie malował używając do tego firnisu – specjalnie przygotowanej, delikatnej glinki bogatej w żelazo. Następnie dobrze wysuszony krater włożono do pieca, gdzie podlegała najpierw wypałowi z dostępem tlenu. W pewnym momencie otwory pieca zatkano, w ten sposób blokując dostęp tlenu do środka. Dzięki jego brakowi żelazo zawarte w glinkach zmieniało kolor z czerwonego na czarny. W kolejnej fazie tlen ponownie wpuszczano do środka – wtedy części nieosłonięte firnisem stawały się znów czerwone. Po powolnym wystudzeniu pieca kyliks był gotowy.