Głowa mężczyzny - portret

Obraz ukazuje młodego mężczyznę o orientalnej urodzie w jasnym zawoju na głowie wykończonym frędzlami. Jego drobna twarz, zarost: wąsy i szpiczasta bródka w połączeniu z ciemną oprawą przepastnych oczu dają całość nader egzotyczną w wyrazie, zdają się schlebiać wyraźnie określonym modom i gustom epoki. Rzuca on widzowi spojrzenie przez wyciągnięte w przeciwnym kierunku ramię. Mocne światło przywodzi na myśl jeszcze malarstwo Caravaggia, który potrafił szczegółowość opisu łączyć ze skrajną syntezą. Artysta skomponował to dzieło opierając się na obserwacji światła i cienia, w której jedno równoważył drugim. Tak więc mamy do czynienia z malarstwem opartym na poszukiwaniu ładu i harmonii. Kontrast natomiast służy monumentalizacji postaci.

Jak dotąd nie udało się ustalić autorstwa obrazu. Zdaje się jednak, że portret ten może być portretem jedynie pozornym. Brak wyraźnych cech indywidualizujących, przy współistnieniu wrażenia uniwersalności, wskazywać może, że mamy do czynienia ze stylizacją, studium ogólnym zgodnym z ówczesna modą na orientalizm. Wrażenie to potęguje także umowność tła i nazbyt ciasny kadr ujęcia postaci.

Obraz pochodzi ze zbiorów Hermana Potockiego, następnie prawdopodobnie znalazł się w Rosi.