Stół - biurko

Stół-biurko, czyli stół do pisania z obciągniętym zieloną skórą i obwiedzionym profilowaną listwą z brązu prostokątnym blatem o sfazowanych krawędziach, wysuniętym nieznacznie przed lico oskrzynienia zawierającego trzy szuflady w układzie poziomym. Naroża zaakcentowane zostały okuciami w formie liści akantu. Fronty szuflad mają kształt wykrojowy, dopasowany do falistej linii cargi, oraz ozdobione są ciężkimi antabami z brązu, środkowy z pojedynczym centralnym szyldem w kształcie uskrzydlonej maski, a boczne z podwójnymi szyldami w formie kwiatów i okutymi kluczynami pośrodku. Fronty rozdzielone są parą łukowato wywiniętych liści akantu, także w formie okucia, a ich krawędzie obwiedzione zostały szeroką płaską listwą z brązu. Kabriolowe nogi w górnej połowie swojej wysokości przekryte są masywnymi okuciami w formie damskich herm przechodzących od piersi w motyw liści akantu, a u dołu opatrzone zostały wysokimi sabotami w kształcie lwich łap, wykończonych u góry także akantem. Dodatkowo boczne krawędzie nóg okute zostały prostymi gładkimi listwami brązowymi.

Jest to mebel w stylu Ludwika XV, nawiązujący do francuskich mebli z pierwszej połowy XVIII wieku. Tego typu mebel do pisania, jako ciężki stół z trzema szufladami, suto ozdobiony okuciami z brązu złoconego, wykształcił się na przełomie XVII i XVIII wieku, i od tego czasu produkowany jest w praktycznie niezmienionej formie do dziś, zdobiąc gabinety mężów stanu, wysokich urzędników i bogatych przedsiębiorców.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od instytucji w 1963 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.