List do Tadeusza Perla

List od ojca z getta warszawskiego, z początku czerwca 1942. Dane adresowe wypisane jego ręką, jako adres zwrotny wskazany adres – jak w każdym z listów – Marii Karczmarek (na Powiślu). To kolejny list, nieco modyfikujący ten sam żelazny schemat epistolarny, który stosowany był dotąd przez ojca w korespondencji z synem: po informacji o paczkach i o tym, jaki rodzina robi z nich użytek, następują – zazwyczaj podawane w zakończeniu i krócej – uwagi o pogodzie, dopiero po nich pojawia się zwięzła relacja z codzienności, jak zawsze w zamierzeniu nadawcy powściągliwie optymistyczna (jakkolwiek zdradzająca, że atmosfera w domu bywała napięta – ze względu na niepokoje Melanii Perl). Treść (zapis częściowo uwspółcześniony):
Mój Drogi! Wszystkie Twoje paczki przybywają. Ostatnio otrzymaliśmy owomaltinę [ovomaltina – szwajcarski wyrób czekoladowy], makaron z czekoladą oraz ostatnio jakąś kaszę, zdaje się herkulo. Wszystko to konsumuje się z apetytem. Ja w szczególności wzmacniałem się owomaltiną, którą namiętnie dosypywałem do każdego napoju. U nas wszystko po staremu. Lato już w pełni, aniśmy się obejrzeli, a wiosna minęła. Przeszła w tempie wojennym. Ja okresami mam dużo pracy, jako jeden z odpowiedzialnych urzędników administracyjnych mam dużo różnych spraw na głowie. Ale czuję się nieźle. Matka teraz mniej narzeka, nerwowo się uspokoiła. W mieszkaniu dosyć gwarno, w niemałym stopniu przyczynia się do tego najmłodsza nasza lokatorka. Poza tym wrażeń na ogół mało i żyje się monotonnie. Serdeczne ucałowania. L 3/6 1942
transkr. Ewa Małkowska-Bieniek, oprac. Przemysław Kaniecki