Plakieta - talerzyk owalny

Jeden z sześciu owalnych talerzyków, dekorowany emalią en grisaille w tonach brązowych, z białymi akcentami. Wspólnym motywem dla zestawu są białe meandrujące linie przy krawędziach kołnierza, przechodzące na osi pionowej w kartusze
wypełnione napisami, odnoszącymi się do poszczególnych scen. Pomiędzy nimi wić roślinna. Na rewersie popiersie w profilu, zwrócone w lewo (na jednym talerzu) bądź w prawo (na drugim). Naczynia połączone są w pary zgodnie ze związkiem wynikającym z miłosnej historii opisanej w Metamorfozach Owidiusza.

Dekorację lustra naczynia stanowi scena zawarcia przymierza poprzez podanie sobie prawic (symbol Zgody) przez dwie postacie w rzymskich zbrojach (Mars i Bellona lub Minerwa). Za postaciami, w głębi po lewej widoczne namioty. W tle pejzaż ze wzgórzami. Napis w kartuszu: CONCORDE. Na rewersie – popiersie bogini Wenus, w profilu zwróconym w prawo, i napis: VENVS. 
Wenus to rzymska bogini miłości, płodności i opiekunka żeglarzy. Jej atrybutami były lustro i przepaska, ukazywana była z mirtem, różą i jabłkiem, w otoczeniu zająca, łabędzia lub gołębia. Scena, tak jak i pozostałe z kompletu, wykonana została zapewne wg ryciny zamieszczonej we francuskich edycjach dzieła Andrei Alciato Emblematum liber, przygotowanych przez Guillaume’a Roville’a z Lyonu (1548), gdzie dodatkowo wizerunek opatrzony został inskrypcją. Prawdopodobnym twórcą drzeworytów był Pierre Vase (Eskrich). Talerzyk tworzy parę z naczyniem dekorowanym na rewersie przedstawieniem Marsa w profilu zwróconym w lewo (Wil.214).

Talerzyk był pokazywany warszawskiej publiczności podczas Wystawy starożytności i przedmiotów sztuki w 1856 r. w pałacu hr. Augustostwa Potockich przy Krakowskim Przedmieściu 32 (dziś: Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego). Opisano go w katalogu tej wystawy pod pozycją 791/1

Joanna Paprocka Gajek