Łopatka do ryb

W pierwszej połowie XIX stulecia w złotnictwie europejskim zaczęły następować przeobrażenia związane z mechanizacją produkcji. Możliwość stosunkowo niedrogiego wytwarzania srebrnych przedmiotów z cienkiej, sztancowanej blachy wpłynęło na rozpowszechnienie wyrobów ze srebra wśród szerokich kręgów mieszczaństwa. Produkowano przede wszystkim serwisy do kawy i herbaty, naczynia do przypraw, sztućce oraz różnego typu patery i koszyki na ciastka lub owoce. Tego rodzaju wyroby cieszyły się ogromną popularnością także wśród mieszkańców Szczecina. Wielu z nich zaopatrywało się u miejscowego złotnika i jubilera Carla Alberta Friedricha (1796–1875), który odziedziczył wytwórnię sreber po swoim ojcu. Prawa obywatelskie otrzymał w 1820 roku, a w latach 1837–-1864 pełnił funkcję rajcy miejskiego. W wielu szczecińskich domach można było spotkać wytwarzane przez niego elementy zastawy stołowej, wśród których znajdowała się szczególnie wówczas popularna łopatka – nóż do krojenia ryb, z charakterystycznym, asymetrycznym wykrojem i ażurowymi wycięciami, służącymi do odsączania nadmiaru płynów. Carl Albert Friedrich był również autorem wielu prac, które wykonywał na potrzeby szczecińskich kościołów.

Anna Lew-Machniak