Potocka Julia z Lubomirskich (zm.1794) - portret

Portret Julii z Lubomirskich Potockiej (1767-1794), córki Marszałka Wielkiego Koronnego Stanisława Lubomirskiego (ok. 1720/21/22-1783) i Izabeli (właśc. Elżbiety) z Czartoryskich (1736-1816), znanej kolekcjonerki dzieł sztuki. 9 maja 1785 r. w Warszawie księżniczka Julia Lubomirska poślubiła słynnego podróżnika i pisarza Jana Potockiego (1761-1815), któremu urodziła dwóch synów: Alfreda (pierwszego ordynata łańcuckiego; 1786-1862) i Artura (1787-1832).

Młoda kobieta została ukazana w ujęciu popiersiowym, na tle barwy ciemnooliwkowej (głowa zwrócona w 3/4 w lewo). Włosy damy są zaczesane wysoko w tył i pudrowane. Portretowaną przedstawiono w jasnej sukni z półokrągłym dekoltem, oblamowanym marszczoną falbanką, z krótkimi bufiastymi rękawami. W lewym górnym rogu obrazu znajduje się napis białą farbą (kursywą), identyfikujący postać hrabiny: „Julia Potocka”.

Znane są portrety Julii Potockiej, do których pozowała w późniejszym wieku, między innymi pędzla Giovanni’ego Battisty Lampi’ego I (zwanego także Starszym; 1751-1830) oraz Kazimierza Wojniakowskiego (1771/72-1812). Na początku XX w. rodzina Potockich miała posiadać w Pałacu pod Baranami przy Rynku Głównym w Krakowie rysunek sepią na papierze w formacie owalnym, namalowany przez Józefa Grassi’ego (1757-1838).

Julia z Lubomirskich Potocka; Jan Potocki; Alfred Potocki; Artur Potocki; Ordynacja Łańcucka; Izabela z Czartoryskich Lubomirska; księżna Marszałkowa Wielka Koronna; historyczna kolekcja wilanowska.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek