W kuźni

Franciszek Ksawery Lampi urodził się we włoskiej rodzinie osiadłej w Austrii. Jego ojcem był słynny malarz Jan Chrzciciel Lampi, który udzielał synowi pierwszych lekcji malarstwa. Franciszek Lampi kontynuował edukację w wiedeńskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Heinricha Fügera i Huberta Maurera. Po ukończeniu studiów młody malarz odbył podróż artystyczną do Niemiec i Włoch. Po powrocie do Austrii, za nakazem rodziców, Lampi ożenił się, jednak dość krótkie i nieudane małżeństwo doprowadziło do konfliktu z ojcem oraz opuszczenia przez malarza Wiednia około 1814 roku. Po wyjeździe artysta początkowo przebywał na Węgrzech, gdzie trudnił się malowaniem portretów. W1815 roku zaś przeprowadził się do Polski. Malarz osiadł w Warszawie, gdzie zyskał uznanie jako portrecista, przede wszystkim sfer arystokratycznych i zamożnego ziemiaństwa. Szybką karierę ułatwiła mu również wciąż żywa w środowisku warszawskim pamięć o jego ojcu, który przebywał w Warszawie w latach 1788–1791. Warto podkreślić, że artysta łączył twórczość malarską z działalnością pedagogiczną. W 1841 roku otworzył prywatną szkołę malarstwa, a także planował stworzenie specjalnego atelier dla panien.

Portrety Lampiego charakteryzują się wystudiowaną pozą modela, łagodną tonacją barwną oraz delikatnym modelunkiem. Co ważne, niezwykła staranność malarza w szczegółowym odtwarzaniu strojów, modnych wówczas skomplikowanych kobiecych fryzur oraz garniturów biżuterii, orderów i atrybutów pełnionych przez mężczyzn funkcji publicznych niewątpliwie wiązała się z podkreśleniem splendoru portretowanej osoby – a tym samym wpływała na niemalejącą liczbę zamówień.

W dorobku artystycznym Lampiego dominują wytworne, dyskretnie idealizowane wizerunki kobiece. Obraz, należący do zbiorów Muzeum Narodowego w Lublinie, wpisuje się w nieco inny nurt, w którym malarz czuł się równie swobodnie. Artysta niejednokrotnie sięgał po tematy o charakterze romantycznym, bez problemu możemy znaleźć obrazy jego pędzla z fantastycznie utrwalonymi wizjami burz morskich, tonącymi okrętami i walczącymi o życie rozbitkami, utrzymane w scenerii nocnej. Lampi akcentował w nich dramatyczny patos walki człowieka z żywiołem morza oraz bezbronność wobec potężnych sił natury.