Talerz płytki
XX wiek
Muzeum – Zamek w Łańcucie
Jest częścią kolekcji: Sztuka starożytna
Dzban wykonany z czerwono-pomarańczowej gliny. Ten typ naczynia nazywano oinochoe – służyło ono do czerpania wina z krateru (większego naczynia przeznaczonego do mieszania wina z wodą), a także do nalewania napoju do czar biesiadników. Wilanowska oinochoe zachowała się do naszych czasów w całości – nie jest klejona ani uzupełniana. Naczynie pokryto prawie na całej powierzchni czarnym firnisem (pokostem). Jego dekoracja jest bardzo subtelna i prosta – składa się jedynie z wąskiego pasa ornamentu zwanego kimationem, namalowanego firnisem na tle koloru gliny.
Jak powstało to starożytne naczynie? Najpierw wytoczono je na kole garncarskim i doklejono uchwyt oraz wylew. Po przeschnięciu powierzchnię pokryto firnisem, czyli delikatną, specjalnie przygotowaną i oczyszczoną glinką bogatą w żelazo. Jednak czarny kolor pojawiał się dopiero po wypale w piecu. Najpierw wypalano je w atmosferze z dostępem tlenu, a po osiągnięciu odpowiedniej temperatury odcinano jego dopływ (zamykając otwory pieca i być może dokładając mokrego drewna), dzięki czemu zawarte w wierzchniej glince tlenki żelaza ulegały redukcji i zmieniały kolor z czerwonego na czarny. Glinka ta także lekko się nadtapiała – nadając naczyniom charakterystyczny, satynowy połysk.
Agnieszka Żuber, na podstawie badań W. Dobrowolskiego
„Wazy Greckie Stanisława Kostki Potockiego”, Warszawa 2007.
Autor / wytwórca
Rodzaj obiektu
naczynie użytkowe...
Technika
czarnofirnisowanie, malowanie
Tworzywo / materiał
glina
Czas powstania / datowanie
Miejsce powstania / znalezienia
Właściciel
Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
Numer identyfikacyjny
Lokalizacja / status
XX wiek
Muzeum – Zamek w Łańcucie
XX wiek
Muzeum – Zamek w Łańcucie
XX wiek
Muzeum – Zamek w Łańcucie
odkryj ten TEMAT
Muzeum Narodowe w Lublinie
odkryj tę ŚCIEŻKĘ
Ścieżka edukacyjna